Meandermagazine

In haar eerste recensie bespreekt Anneruth Wibaut de bundel ‘Uit hoofde van Jut’, van Frans Kuipers. Wat haar opvalt is het gebruik van neologisme en intertekstualiteit. Over de poëzie zegt ze: ‘Het plezier waarmee het spel met woorden, klanken en betekenissen wordt gespeeld doet denken aan de Tachtigers, dichters waaraan Kuipers zich verwant voelde toen hij in 1965 debuteerde.’

Paul Snoek was meerdere dichters ineen. Van alle die dichters kunnen wij boven de grote rivieren nog iets leren, vindt Herman de Coninck: ‘Nederlanders altegader, dat mag niet hoor, dat jullie Paul Snoek niet meer kennen’. Rogier de Jong over hoe Snoek op een radicale manier toont wat poëzie moet zijn: recht overstekend, met een arendsoog waargenomen en vanuit het hart genoteerd.

Elbert Gonggrijp schrijft zijn gedichten als beschouwer vanuit het wezen van de natuur, de mens, de liefde. Het is hem er om te doen het geheim van de wereld te ontfutselen of juist haar in al haar schoonheid te bewaren. In zijn huidige gedichten gaat hij uit van een traditie en reflecteert mooi op eerdere dichters.

Na het zien van de documentaire ‘Get back’ had Ingmar Heytze geen andere Beatle dan Paul McCartney willen zijn. ‘Bijna achteloos zo volmaakt met muziek om kunnen gaan, letterlijk klassiekers verzinnen waar je bij zit… Dat is gewoon een wonder.’ Volgens hem zijn er best veel dichters die liever muzikant waren geworden. ‘Zullen we anders gewoon maar een playlist bij dit interview doen?’

De titel 'De blote voetjes van geluk', de nieuwe bundel van Jeanine Hoedemakers, lijkt een aantal mierzoete gedichten te beloven, maar het tegendeel is waar, vindt Hans Puper. Het is een bundel over al het verdriet en ongemak dat het leven eigen is. Dood, kwetsbaarheid, gemis, verlangen en, door alles heen, de liefde: verloren, bestaand of geëindigd. Wat de bundel goed maakt, is het schijnbaar laconieke, de humor als middel van verweer.

De manier waarop deze dichter, vaak in korte verzen en tamelijk eenvoudige bewoording, een klein universum opbouwt is mooi. Een wereld van water en met genoeg ruimte voor vragen en mysterie, zodat niet alles is ingevuld en de lezer eigen associaties kan maken. Een oproep om ruimdenkend te worden en te blijven. Een verlangen naar de onbekommerde kindertijd, eeuwige vriendschap.