Meandermagazine

In 'hier komt de poëzie' van voormalig Dichter des Vaderlands Ramsey Nasr (°1974) uit 'Nasr compacter' (2021), weerklinkt het persoonlijk credo van de schrijver. Het is geen triomfantelijke, blijde boodschap, maar niettemin op een bijzondere manier troostend. In bange tijden, als je de wereld om je heen niet meer begrijpt, als alleen nog wanhoop en papier resten, daar begint de poëzie. Hettie Marzak bespreekt het gedicht.

De bundel ‘Pieta’ van Mischa Andriessen handelt over liefde met een rouwrand eromheen, volgens Æde de Jong. Hij is onder de indruk: ‘Dit is poëzie op z’n best; gedichten over klassieke thema’s, die verwijzen naar een breder intertekstueel web van canonieke verhalen en schilderkunst, mythologie, muziek en een heel scala aan kunstenaars en denkers.’

Hoe kan schrijver, dichter Anne Louïse van den Dool zoveel mogelijk uit het leven halen en tegelijk niet kopje-onder gaan? Vroeger riep ze dat ze ‘elke dag iets anders wilde worden.’ ‘Het voelde als een gevecht tussen alles wat ik te weten kon komen en het risico op overdaad, waardoor ik van niets meer zou kunnen genieten. Dat dilemma ervaar ik nog elke dag.’

Kamiel Choi vindt de gedichten in ‘Marshmallow’ van Simone Atangana Bekono getuigen van een authentieke stem, maar door de overdaad ook richtingloos: ‘Door de vele zich razendsnel afwisselende beelden krijgt de tekst een raadselachtig hallucinant karakter en is op papier moeilijker te volgen dan voorgedragen op een podium.’

Lang niet alle gedichten in deze serie zijn voor kinderen alleen geschreven. Geen volwassene zal zich er te groot voor voelen. Dus eigenlijk is dit een verzameling Gedichten voor alle leeftijden. Ontdek de wereld erin! Vandaag met werk van Mariet Lems, Erik van Os en Joke van Leeuwen.

De debuutbundel, ‘Rozige maanvissen’, van Sytse Jansma gaat over het te vroeg overlijden van zijn geliefde. Marc Bruynseraede vindt een aantal elementen terug in de gedichten: ‘De onherroepelijkheid van de dood en het verdwijnen van leven, als zand tussen de vingers, terwijl de onverzadigbare hunkering naar tederheid huizenhoog blijft staan.’