Meandermagazine

Dertig kersen op de taart van ons dertigjarig bestaan. Wat zijn jouw twee favoriete bundels van de laatste dertig jaar? Het lijkt een onmogelijke opdracht om die vraag te beantwoorden, maar onze recensenten gingen de uitdaging aan. Vandaag komen de laatste twee recensenten aan het woord. Taco van Peijpe en Paul Roelofsen bespreken hun favorieten.

Ali Şerik bespreekt ‘Verzachtende omstandigheden’ van Lotte Dodion: ‘De woorden van Dodion trekken als een brandende fakkel door de bundel, gedreven door betrokkenheid bij de mens. Haar poëzie is strijdlustig als een protestlied, voor al diegenen die zijn verdrukt en niet meer durven dromen. Ze gelooft dat het zaad van hoop door iedereen geplant kan worden.’

Tegenwicht en gelaagdheid plaatsen tegenover de platte en platvloerse taal van de macht, dat is en blijft voor Paul Rigolle de functie van het woord. Leven, zo intens mogelijk leven in en mét de taal, en in al haar complexe mogelijkheden, kan een tegenwicht vormen. Het is zijn eigen particuliere manier om te bewaren… wat eigenlijk niet te bewaren is.

‘Kintsugi’ van Lucas Hirsch is een openhartige bundel waarin de dichter het holocaustverleden van zijn familie en de moord op zijn beste vriend een plek probeert te geven. Johan Reijmerink zegt dat het proces van gebrokenheid inzichtelijk is getoond, evenals de poging een nieuwe verbinding en doorgang te vinden. ‘Weerzin en rouw zijn ervaringen die diep insnijden in de menselijk ziel.’ Een longread.

De filosoof Martin Heidegger pleitte voor een 'dichterlijk wonen' op aarde, waarbij de mens zich bewust is van zijn verbondenheid met de natuur. Verklaart dit wellicht de vele natuurgedichten die in zowat alle talen gedurende eeuwen veel lezers of luisteraars in de ban hebben gehouden? Romain John van de Maele geeft voorbeelden van Rilke, Gezelle en Kopland.

Het poëziedebuut van Liesbeth D’Hoker is getiteld: ‘Want straks komen de wolven’. Taco van Peijpe zegt dat er een getalenteerde dichter aan het woord is, maar plaatst een ook een kanttekening: ‘Het lezen en herlezen van deze gedichten wekte bij mij gemengde gevoelens. Ze zijn weliswaar allemaal knap gemaakt en mooi van klank, maar vaak is mij niet duidelijk wat de dichter heeft willen zeggen.’