In Raak zacht, de nieuwe bundel van Josien van Barlo, hebben de meest uiteenlopende begrippen een symbolische waarde: kleuren, vogels, stenen, allerlei bloemsoorten, de jaargetijden, het weer, brood, vissen, water. Zelfs de vormgeving staat in dit teken: de titels zijn rood, de gedichten hemelsblauw. Dichten lijkt voor haar een daad van liefde en spiritualiteit te zijn, ondanks de worsteling daarmee in haar gedichten.
Als je droomt van de indrukwekkende hoogvlakten van Zuid-Amerika, maar onmogelijk op reis kunt gaan om er zelf kennis te maken met het landschap, de mensen en hun cultuur, dan is Ayacucho van Willie Verhegghe een bundel die je honger gedeeltelijk kan stillen.
In Mijn lief mijn leed van de Surinaams-Arubaanse dichter Clyde R. Lo A Njoe staan sentimentele gedichten, met in elk gedicht een liedtekst verwerkt. Er zijn ongetwijfeld liefhebbers voor deze poëzie, zoals er ook liefhebbers zijn van volkszangers en van operette. Creatief taalgebruik is hier helaas ver te zoeken.