Gedichten

Anneruth Wibaut (1953), werd in Amsterdam pratend geboren, denkt in woorden, dicht om stilte en werkt in Haarlem als trainer, mediator en coach.
Ze zit in de organisatie van De Haarlemse Dichtlijn en presenteert daar om de maand het Open Podium. Op 4 mei draagt ze in Amsterdam, na de herdenking bij het Homomonument, gedichten voor tussen de vespers van Rachmaninoff.

TOEN MIJN VADER MIJ MAAKTE

toen mijn vader mij maakte
schiep hij ook mijn moeder
maar hoe uit onze drieheid
de mensheid ontstond
weet ik niet meer nauwkeurig
wat ik wel weet
is dat de kans op fouten
er van het begin af aan in zat
mijn levendigste herinnering
is hoe de roep klonk
om boetedoening
toen het te erg was geworden
met al het slechte
en hoe iemand de prijs moest betalen
hoe iemand het voor iedereen goed moest maken
wie bedacht dat het de zoon moest zijn?
wie koos het kind zonder schuld?
waarom werd ik niet gekozen
de dochter?

ZONDER VLEUGELS

mensen vielen uit de hemel
engelen die vrede kwamen brengen
hoopten we
maar ze hadden geen vleugels

stukken van mensen regenden neer
op onze daken en tuinstoelen
in onze velden en akkers
tussen gras en graan

mensen kwamen tevoorschijn uit de wolken
als vogels hoopten we nog
dat ze geen doden waren

ik heb je zoon gevonden en zijn vrouw
hun dochter ook
ik heb ze gelegd tussen de zonnebloemen
ik zal vrede voor ze zoeken

Haarlem 19 juli 2014