LITERAIR E-MAGAZINE VOOR NEDERLANDSTALIGE POËZIE

Gedichten

14 jan, 2017

onze ratio een radio die dag en nacht een ruis voortbrengt

het sneeuwt in je oren, je denkt altijd wel iets
hoewel meestal weinig
van kwaliteit

het gevoel dat je niet alles voor het zeggen hebt
terwijl je schrijft, het denken dat als een blauwe
ballon in een carrousel voorbijkomt, knapt
een gedachte die opstijgt, naar je zwaait
de pluim grijpt, gratis
nog een rondje

ik ben geen dader
maar zou dader willen zijn

doen is belangrijk

Van beddengoed vouw ik een vrouw
en noem haar tegenwicht
’s avonds lig ik in haar armen
maar ze vindt het niks
omdat ik boos ben
naai ik haar mond dicht

ze heeft haar stem
met naald en draad
door haar neus
gekregen

ze ligt zo stil
maar ik weet het zeker

ik hoor haar zingen

ik kan er niet tegen

ik laat haar schrikken
ik krijg haar stil

nu zal ik haar strelen

op haar rug
stik ik wraak

nu kan ik slapen

Canon

Nu al een graf bestellen: als het laatste gerecht
waar je van zult genieten. Zacht, op een bedje
van zalm, in dilleroom drijven. Waden
door het grondwater van de Styx,
wachten op Charon.

Dirigeren hoe ze voor je zingen:
bedroefd, geraakt, opgelucht
in canon.

Uit: Vicky Francken. Rontgenfotomodel
Uitgeverij De Bezige Bij. ISBN 9789023442745

     Andere berichten

André Meulman

    foto © Herman van Haasteren André Meulman (Amsterdam, 1950) is voormalig tekstschrijver/copywriter en heeft sinds een paar...