LITERAIR E-MAGAZINE VOOR NEDERLANDSTALIGE POËZIE

Gedichten

27 feb, 2017
Katelijne Brouwer (1966) studeerde in december af aan de Schrijversvakschool te Amsterdam met de bundel De maagden moeten bloeden. Op papier publiceerde ze korte verhalen en gedichten in Op Ruwe Planken en Handboek voor een Optimistisch leven. Haar gedicht ‘De bange man’ staat in de bloemlezing Een toon die in de stilte zoemt, de 100 beste gedichten uit de Turing gedichtenwedstrijd 2015. Online vind je haar op De Optimist, De Vallei en Pretpark Poëzie. Ze woont in Amsterdam en komt vaak in Artis. Vaak zijn dieren haar onderwerp omdat mensen net beesten zijn en beesten net mensen. Katelijne houdt van dieren hoewel ze in Artis één keer is bespuwd door een lama.
 

De bange man

De bange man wil weten, hij graaft naar wat vroeger was en zoekt houvast in wetenschap.
Hoe spijkers de wetten kerfden, leest hij op halfvergane kleitabletten uit verre oorden,
brokken sommen, verkochte koeien, zakken graan, nooit in loze woorden, zoveel
nieuwe manen, net zoveel dagen werken voor een heer, meer wil hij lezen, meer.
Alleen gedichten over bijenteelt en de stekelige vlechtheggen uit de Gallische oorlog
kunnen hem bekoren. Poëzie is voor dromers, niemand wil zijn dromen horen.

Bronnen klaterend als water, getuigen van draken aan de hemel die verandering voorzeggen,
een nieuwe tijd voorspellen, perkamenten folianten waar opeens een levend mens verschijnt.
Vergezichten voor mannen zonder hoogtevrees, watervallen storten naar beneden, rivieren
hollen kloven uit, langzaam maar gestaag, hij leest in boeken van een leen dat is vergaan,
het bladgoud bladdert weg. Hebban olla vogala nestas hagunnan hinase hic enda thu?

De bange man wil niet worden verleid door woorden die hem verder lokken dan zijn nauwe
blik bevatten kan. Door taal die aan de luiken trekt, klapperend nieuwe vergezichten opent,
wappert, stormt. Hij wil niet, wil wel. Hij vindt troost in nieuwe verzen. Ten langen leste
leest hij over liefde en verlangen. Die nestas, wat unbidan we nu? Iemand probeerde zijn pen.
Iemand leest. De bange man leest en begint een nest.

(mijn vader)

Jubilee

Voor Clara Anna

Als de feestzang stokt glijdt de oude
Bij de rijnglazen wijn glijdt de oude vrouw traag in slaap
Als de feestzang verstomt tot hommelzoemen glijdt ze zachtjes onderuit

In het rotan
in de feeststoel
glijdt de oude vrouw naar huis
glijdt ze terug naar vroeger toen ze nog een meisje was
toen de velden jubelden vol lisdodden, zegge, hop en vlas
Waarom laat haar dochter haar dromen verglijden, hoort zij de hommels niet

     Andere berichten

Een wereld vol sonnetten (3)

Een wereld vol sonnetten (3)

door Simon Mulder   Simon Mulder is voordrachtskunstenaar, essayist, dichter met een grote interesse in het vormvaste gedicht,...

Alphonse Wijnants

Alphonse Wijnants: 'Doorkruis al jarenlang mysterieus Azië dat mij inspireert tot mijn Project Korte Verhalen. Alleen Taiwan mist nog....

Peter Clijsen

  'Van huis uit beeldend kunstenaar/ glazenier heb ik altijd veel met woorden gehad. Filosofie, het schrijven van beschouwingen en...