Gedichten

Ilse Starkenburg (Dieren, 1963) schrijft gedichten en verhalen. Vanaf 1990 zijn er vijf dichtbundels van haar verschenen bij uitgeverij De Arbeiderspers. De meest recente, De boom valt op mij, kwam eind maart uit.
Vanaf 1987 verscheen er werk van Ilse in diverse literaire tijdschriften. Ook werden er gedichten opgenomen in talrijke bloemlezingen. Ze trad op bij festivals als Poetry International, Dichter aan Huis, Lowlands, de Nacht van de Poëzie en ze verzorgt gastcolleges en workshops.
In Meander twee gedichten uit haar nieuwste bundel.

Zwoel

een dag in augustus in Groningen
zou eeuwig duren, eeuwig duren
we lagen met z’n drieën naakt op een dak
verstopt tussen omringende huizen, we leken
wel lijken, maar niemand kon ons zien
niemand kon tussen ons in komen en
er was nog geen gedicht

een zuchtje wind, knarsend grind onder
een teen  en één van ons draaide
het zou kouder worden
we zouden ouder worden
onze vriendschap moeten achterlaten
op een dag, op een dak,
in een gedicht

Wij

er waren nooit woorden voor
laat staan
hoge plafonds of hemels
je wilde nergens naar toe
je wilde niets bereiken
het was droog
laag viel op laag
als bladzijden
in een oud Frans boek
plakten we aan elkaar
maar met verbeterde
sterker ruikende
verslavende lijm
ik wenste toen
dat het eens los zou laten
dat er een woord viel
dat het eindelijk zou gaan regenen