Saskia Stehouwer (Alkmaar, 1975) studeerde Nederlands en Engels aan de Universiteit van Amsterdam. Ze werkte ruim tien jaar als redacteur en projectleider bij SAVUSA, het Zuid-Afrika instituut van de Vrije Universiteit. Saskia is oprichter en directeur van Stichting Kunstgroen en werkt in een natuurwinkel.
In 2014 verscheen haar debuutbundel wachtkamers bij uitgeverij Marmer, die bekroond werd met de C. Buddingh’-prijs 2015. Saskia’s tweede bundel verscheen in oktober 2016 bij Uitgeverij Marmer onder de titel vrije uitloop. In juli 2017 verscheen een boek met Engelse vertalingen van gedichten van Ingmar Heytze en Saskia Stehouwer, vertaald door Joel Katz en Robert Perry, getiteld Iets anders/Something else (Dutch poet press). Saskia’s derde bundel bindweefsel verschijnt in 2019 bij Uitgeverij Marmer. Dit wordt een composteerbare bundel, handgemaakt van plantaardig materiaal.
foto Rosa van Ederen
uit wachtkamers
glimp
toen onze vader het huis uit
en zijn hoofd in liep
hoorden we de deur
dichtslaan
we zagen hem nooit meer
maar er kwamen boodschappen
die ons zeiden wantrouwend te staan
tegenover mensen die lange vakanties boeken
de kleuren veranderden
een helder blauw kwam op de muren terecht
en onze nagels ontwikkelden een duidelijk
groene ondertoon
we leerden op een andere manier naar vogels kijken
hoewel we hun namen vergaten
we verzamelden de slakken die ons het meest raakten
en legden ze op een hoopje op de keukentafel
we rechtten onze schouders
en ontdekten onze nek
op een dinsdagochtend besloten
we de berg te beklimmen
die naast ons huis verschenen was
terwijl we hoger klommen pelde de wind
onze kleren af
onze huid leerde vloeiend
een nieuwe taal
weer thuis deden we alle boeken weg
zaten op het kleed en luisterden
naar de wereld die geduldig op onze deur klopte
uit vrije uitloop
duizend manieren om mens te zijn
wij staken een duif de ogen uit
hingen hem aan een paal
om zijn soortgenoten te weren
we schoten buffels neer
tot het winter werd op de vlaktes
we bezochten plekken tot ze verbleekten
en begonnen af te geven
we vergaten hoe een boom groeit
kan ik hier geboren worden
als het zand de verkeerde kant op waait
en de kevers de weg kwijt zijn
wil ik komen luisteren naar een kring van mensen
die niet weten wat ze moeten doen
met de resten
een keel werd doorgesneden
het litteken is te zien
-nog ongepubliceerd-
weggaan uit het dorp is geen optie
weggaan uit het dorp is geen optie
je vertrekt met goede moed
en een rugzak vol gedroogd vlees en sterke drank
je loopt een dag op je zware laarzen
moe en hongerig wil je ergens gaan zitten
maar de halfgesmolten drek staat tot je knieën
en in heel het godvergeten land is geen bankje te zien
de wind speelt met je idee
dat de wereld toch meer te bieden moet hebben
kwakt het dan achteloos tegen de rotsen
je begint terug te denken aan het dorp
het is er lelijk maar je huis is warm
je hebt weinig kansen maar dat geldt voor iedereen
en dankzij de illegale stokerij is er genoeg te drinken
en dus ben je de zoveelste die na twee dagen
bleek en rillend terugkeert in het dorp
en door de anderen zwijgend met een kruik
in bed wordt gelegd
