Na een groot aantal boeken voor kinderen en volwassenen te hebben geschreven, debuteerde Els de Groen (Den Haag, 23-12-1949) vorig jaar met de dichtbundel Wakker vallen (In de Knipscheer) die ze als beeldend kunstenaar zelf met olieverf illustreerde. Haar eerste gedichten verschenen sinds 1998 in diverse verzamelbundels en literaire tijdschriften. Hoewel ze soms nog wel proza schrijft, ligt haar hart bij de poëzie. Een tweede bundel is in voorbereiding.
foto Henk de Groen
Berouw
Als je maar geluisterd had
dan was ik gebleven.
Als je wat gezegd had
was ik teruggekomen.
Als jij was vertrokken
had ik je geschaduwd.
In mijn fantasieën
heb ik elk scenario
als dun ijs geprobeerd.
Elk leek het te houden.
Moe van het alsdandenken
dump ik het verleden.
Ik bel de kringloopwinkel.
Daar ligt het nu afgeprijsd
naast andermans besognes.
Als ik het kon ruilen
aarzelde ik geen seconde.
Dan werd oud als nieuw.
Maar berouw is rouw
inkeer zonder omkeer.
Gemis
Eerst was er alleen het verdriet.
Het vrat zich een gat in de nachten
bezette je plaats aan tafel, at van een ongebruikt bord
en vulde de diepe stilte met herinneringen aan gesprekken.
Soms schrompelde het verdriet tot een zoekgeraakt stukje
in een niet meer volledige puzzel of tot een stoel
die wiebelde vanwege een kortere poot.
Weg was het nooit, het verdriet.
Gaandeweg kwam de woede
als tocht in een broeierig huis.
Ik gaf haar je plaats aan tafel, je ongebruikte bord
en verleidde haar tot gesprekken, tot een zucht desnoods.
Maar de woede vulde geen leemten, dichtte geen gat
in de puzzel en kon ook niet dubbelgevouwen
onder stoelen worden geschoven.
Waardeloos was ze, de woede.
Lachglas
Er zijn situaties als cellotape op
glas, hinderlijk beklijvend. Je hebt
nagels nodig om ze los te krabben.
Woorden zijn te stomp, blikken te
kortstondig, voorwerpen te scherp.
Rest alleen de lach. Zo’n plotseling
bevrijdende ongeremd verblijdende alle
spieren vierende lange slappe lach.
Om de onbeholpenheid, mooi verpakte
stommiteit, mist en misverstanden.
Maar om zo te lachen moet je eerst
een poosje hard hebben gehuild.
