De zevende aflevering van dichtdruk, een project van het Grafisch Atelier Alkmaar in samenwerking met Bibliotheek Kennemerwaard en literair platform Reuring, vandaag met dichter Martin Wijtgaard en kunstenaar Charlotte Samuels.
foto's Marja Vleugel
De titel van de prent is Hibakujumoku.
Martin Wijtgaard (1971) woont en werkt in Amsterdam. Sinds een paar jaar schrijft hij vormvaste, neo-romantische poëzie, waarin thema's als dood en vergankelijkheid, onmin, misantropie en geschiedenis - en de dwarsverbanden daartussen - een grote rol spelen. Ondanks (of wie weet dankzij) de grimmige toon is zijn werk niet ontbloot van een zekere wrange humor.
In eigen beheer publiceerde hij de bundeltjes Zwijgend naar de tering en Drie kogels en een rattenstaart, die later zijn samengevoegd in Onuitgesproken marsbevelen. Hij draagt geregeld voor op podia en festivals in Nederland en België. In 2016 nam hij deel aan de Poëziebustour. In 2017 werd hij genomineerd voor de Meander Dichtersprijs.
In februari 2020 verscheen in de reeks 'Dichter bij Eijlders' zijn derde bundeltje, Waar je voor zilverlingen niks kunt kopen.
Charlotte Samuels is beeldend kunstenares en maakt illustraties, animaties en werk met grafische druktechnieken. Met een ambachtelijke visie combineert ze de verschillende materialen en technieken.
Voor deze prent heeft ze alles met de hand getekend en daarna omgezet in een zeefdruk in drie kleuren. Het bevat een blauwdruk en een dwarsdoorsnede van een Fat Man en uiteraard een boom die alles overleeft.
Over de samenwerking zegt Martin Wijtgaard het volgende:
"Bij de lancering van het project bleek dat we allebei werden gefascineerd door de vraag wat een landschap, of bijvoorbeeld een boom, zich herinnert (een thema dat ook in het werk van bijvoorbeeld Armando vaak terugkeert), en besloten om met dat onderwerp aan de slag te gaan. Van meet af aan hebben we veel gemaild om onze ideeën uit te wisselen. In eerste instantie was dat een vrij abstracte discussie, Charlotte vertelde veel over de grafische technieken die ze overwoog en over manieren waarop je het 'geheugen van een boom' zou kunnen visualiseren. Zelf werkte ik in parallel aan schetsen voor een stuk of vier gedichten die, hoewel ze wat thematiek betreft erg uiteenliepen, allemaal rond het geheugen van een boom of een landschap draaiden. Een jaar of wat geleden had ik in de beeldentuin van Kröller-Müller een kakiboom gezien, die was gegroeid uit een pit van een boom in Hiroshima, die de atoomaanval op die stad heeft overleefd. Na veel heen en weer mailen bleek het fenomeen van de 'survivor trees' het thema dat ons beiden het meest aansprak. Het was heel mooi om te zien hoe de prent en het gedicht zich min of meer simultaan ontwikkelden. We stuurden elkaar met tussenpozen ruwe schetsen en we hebben ook nog een keer, voorafgaand aan een DichtDruk-presentatie, anderhalf uur zitten praten op het terras van Koekenbier. De samenwerking was heel plezierig en toen ik de uiteindelijke prent zag sloeg ik steil achterover, ik ben erg blij dat we bij de introductie tegen elkaar aangelopen zijn."
HIBAKUJUMOKU
