door Paul Roelofsen
foto (c) Sanne Peper
Zaterdagmiddag 19 maart jl. vond in de grote zaal van de Brakke Grond in Amsterdam de prijsuitreiking plaats van De Gedichtenwedstrijd 2022. Aanwezig waren behalve de dichters van de top 100 (de meesten ‘bijgestaan’ door een vriend of vriendin), de juryleden, het muziek duo Clean Pete en Andrea van Pol die de presentatie verzorgde.
Buiten scheen volop de lentezon en vanaf de opening van de bijeenkomst scheen deze binnen niet minder uitbundig in de persoon van Andrea van Pol. Op speelse en geestige wijze voerde zij het prettig gespannen publiek van het ene naar het andere hoogtepunt.
Het begon met voordrachten door negen willekeurig gekozen dichters waarvan de namen door de presentatrice met een mondkapje over haar ogen als een soort Vrouwe Justitia uit een enorme glazen pot werden gevist. De voorgelezen gedichten gaven een goed beeld van de diversiteit, van ultra kort tot lang, van surreëel tot verhalend, van bedwelmend tot opwekkend. Soms ook beklemmend zoals het gedicht van Robin Veen. Twee fragmenten:
Dit is een muur
ergens in dit huis hoor ik
het roestig slaan van buizen
ik hoor het kraken van de vloer
een voetstap verdwaald in de tijd
ik neem de kleinste geluiden waar maar als ik schreeuw
kaatst het onhoorbaar tussen de muren
(…)
ik praat mijn eigen zinnen na
duid zo de wereld voor mezelf
dit is een muur, zeg ik, dit is een muur
vier letters zekerheid
zorgvuldig in mijn hoofd gemetseld
tot iemand er een deur in opent
wanhopig maai ik woorden van me af
dit is een muur, herhaal ik, dit is een muur
Het duo Clean Pete, bestaande uit de tweelingzusjes Loes ( gitaar en zang) en Renée ( cello en zang) Wijnhoven hadden enkele gedichten op muziek gezet en lieten tussen de voordrachten horen hoezeer poëzie en klank met elkaar verbonden zijn.
De informele sfeer tijdens de prijsuitreiking werd benadrukt door de juryleden die openlijk vertelden hoe het maken van keuzes hen slapeloze nachten had bezorgd en tevens legden zij uit hoe ieder voor zich te werk was gegaan om een tophonderd te selecteren om daarna gezamenlijk tot de drie winnaars te komen.
Boeiend dit kijkje in de keuken dat meestal achterwege blijft.
En tenslotte de bekendmaking van de gelukkigen. Ook deze was anders dan gebruikelijk; niet eerst een zenuwslopend juryrapport en daarna de naam van een winnaar, maar andersom, waardoor die rapporten ontspannen konden worden beluisterd.
De derde prijs ging naar August Tholen met ‘De dag dat er niets gebeurde’, de tweede naar Lieke Gorter met ‘HUIS’ en de eerste naar de Vlaamse dichteres Ruth Lasters, die haar gedicht onder het pseudoniem Paul Bellemans had ingediend, wat mij – zelfde voornaam – kortstondig deed dromen toen dit werd aangekondigd:
‘En de winnaar van De Gedichtenwedstrijd 2022 is …Paul … Bellemans.
In de stilte tussen het uitspreken van haar voor- en achternaam zweefde ik even.
Het was een heerlijke middag.
De juryrapporten en de winnende gedichten zijn te vinden op de site van De Gedichtenwedstrijd. De bundel ‘Niets eeuwig dan het ogenblik’ waarin de tophonderd gedichten zijn opgenomen (waaronder die van de Meandermedewerkers Alja Spaan en mijzelf), is zowel in de boekwinkel als digitaal verkrijgbaar voor 7,50 euro.
Binnenkort zijn er interviews met de prijswinnaars in Meander terug te vinden.
–