Deze week op de site van Meander
‘Ik denk dat poëzie overal om ons heen is. Dat het leven, de dood en poëzie onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn’, uit het interview met Adriana Ivanova, donderdag online!
Op de homepage vindt u altijd een verwijzing naar het nieuwste bericht. Voor eerdere berichten: klik op de pijltjes.
Medewerkers
We nemen na anderhalf jaar afscheid van Jinze de Klerk. Hij werkte als redacteur voor de recensierubriek. We danken hem hartelijk voor zijn inzet en bijdrage aan Meander. Jinze, we wensen jou alle goeds voor de toekomst!
© Janine Jongsma
Eindredacteur recensies
Nieuwsflits
De Grote Poëzieprijs 2023 is gewonnen door marwin vos met de bundel wilde dood.
Uit het juryrapport:
Een bundel die aantoonde dat een universeel en ogenschijnlijk persoonlijk thema zijn tentakels uitslaat naar cultuur en politiek, naar publieke en hedendaagse debatten over zorg, vluchtelingen en milieu. Een bundel die vanuit een hedendaagse gewaarwording van oeroude belevingen glansrijk de vergankelijkheid uitdaagt.
Zaterdag 27 mei vanaf 20.00 uur zingt Yvonne Weijers gedichten van Elly de Waard. Locatie: Gouveneurshuis, Heusden.
Vrijdag 2 juni van 14.00-16.00 uur een Schrijfslentering: Al slenterend de natuur beleven en beschrijven aan de hand van meditatieve (schrijf) opdrachten. Het gaat niet om het lopen zelf maar om het beleven en het gaat meer om het proces dan om het resultaat. Inspirator: Rinske Kegel.
Readymades
Een aap en het schompes
Gevonden in een rommelbak: een boekje vol jool en pret. Een verzameling gezelschapsspelletjes voor huiselijk gebruik en zaalfeesten. Eind jaren veertig. Ter bevordering van het lachen, gieren en brullen. Om dubbel te liggen en niet meer bij te komen. Je een aap lachen, een bult, een ongeluk, het schompes.
Wat jammer dat ik net jarig ben geweest. Anders hadden we ‘Konijnen-race’ gespeeld. En ‘Hoe komen we van elkaar los?’. En ‘De koningin heeft hoofdpijn’ natuurlijk.
© Jos van Hest
Waarom deze regels? (27)
In onze serie Waarom deze regels? Meandermedewerker Paul Roelofsen kiest:
Komt een duif van honderd pond,
een olijfboom in zijn klauwen,
bij mijn oren met zijn mond
vol van koren zoete vrouwen,
vol van kirrende verhalen
hoe de oorlog is verdwenen
en herhaalt ze honderd malen:
alle malen zal ik wenen.
© Leo Vroman, de eerste strofe van het gedicht Vrede, eerste versie 1954
Mijn keuze is erg afhankelijk van mijn stemming en die stemming wisselt om de haverklap maar dat ik nu juist zo door deze regels wordt getroffen, begrijpt iedereen.
Veel leesplezier!
Meandermagazine is gratis voor lezers, maar kost de makers wel geld. Om de onkosten te kunnen dragen, zijn wij afhankelijk van donaties. Wilt u ons steunen? Ga dan naar meandermagazine.nl en klik op de donatieknop. Onze dank is groot.