door Alja Spaan
–
Stichting Poëzie Podium Oss (PPO) is een organisatie van en voor dichters, opgericht in 2009. Het PPO stelt zich ten doel anderen binnen de gemeente Oss enthousiast te maken voor poëzie. Ze probeert dit te bereiken door het houden van open podia en bundelpresentaties en het geven van workshops. Daarbij wordt samengewerkt met allerlei organisaties. Zo vindt in het Cultuurlokaal van Groene Engel 4 keer per jaar Tussen de Schuifdeuren plaats. Hier treden naast PPO-dichters en dichters uit de regio ook debutanten op. Regelmatig wordt voor de aangesloten PPO-dichters een drukbezochte Huiskamersalon georganiseerd, waar dichters met elkaar hun werk bespreken. Daarnaast is er een tweejaarlijkse poëzieprijs voor een persoon of instelling die zich verdienstelijk maakt voor de poëzie en benoemt het PPO een Stadsdichter. Poëzie kun je op vele manieren beleven: door naar dichters te luisteren, door gedichten te lezen of door zelf gedichten te schrijven. Het PPO ondersteunt initiatieven die dit mogelijk maken.
foto © PPO fotograaf Ton Lotterman
Dichtschilder
Beppie Lotterman is van beroep beeldend kunstenaar en maakt voornamelijk abstracte schilderijen. Bij haar schilderproces zijn gedichten een belangrijke inspiratiebron. Vanaf haar puberteit schreef zij actief woorden en zinnen op, maar niet echt een gedicht.
Sinds de oprichting van Poëzie Podium Oss in 2009 is zij voorzitter en heeft de poëzie een grotere plaats in haar leven gekregen.
‘Ik word nu uitgedaagd om af en toe zelf een dichtregel te schrijven, soms wordt dit meer dan een dichtregel. Ik noem mezelf geen dichter, misschien ben ik meer een Dichtschilder. Dit is een bijnaam die ik ooit kreeg van de stadsdichter van Oss. Een schilder die af en toe een gedichtje schrijft.’
Wanneer begon je met het organiseren van poëziebijeenkomsten?
Ik ben met het Poëzie Podium Oss begonnen, en beschouw deze datum als de geboorte van het PPO, in april 2009. Ik exposeerde in onze kunststichting K26 te Oss en nodigde twee bij mij bekende Osse dichters, Kitty Schaap en Pieter de Laat, uit om bij de opening poëzie voor te dragen. Daarna kwamen er meer dichters op mijn pad en zijn we begonnen met het organiseren van open podia een aantal keren per jaar. Tot januari 2020 waren wij te gast in Kunststichting K26 en sindsdien houden wij onze poëzieavonden in Groene Engel te Oss.
Wat onderscheidt jouw podium van dat van een ander?
Wij streven naar een laagdrempelig podium om iedereen een kans te geven op te treden. Wij begeleiden ook beginnende dichters, geven volop ruimte aan nieuw talent en nieuwe genres, bv spoken word, gedichten op muziek of het zeer korte verhaal. Wij organiseren poëzieworkshops, benoemen de stadsdichter e.d.
Zijn er voorwaarden om mee te doen? Stel je voorwaarden aan het publiek?
Nee, wij stellen geen voorwaarden.
Kun je een bijzonder optreden noemen?
Er zijn er zoveel…. Bart Chabot trad bij ons op afgelopen januari. Ik vind hem geweldig en ook erg aardig. Verder Jaap Robben, muziek van Echte Mensen en Flera, Struikeltje, onze junior stadsdichters Emma en Julia en natuurlijk onze PPO-dichters.
Denk je wel eens aan stoppen?
Ja, ik ga stoppen met mijn bestuurlijke taken eind juni 2024.
Waarom heb je zoveel met poëzie?
Ik ben dyslectisch en ben daarom altijd bezig met taal. Ik lees graag boeken en dichtbundels. Ik hou van kunst, poëzie is kunst vanuit het hart.
Zou je zelf willen optreden of doe je dit al?
Ik heb weleens opgetreden, maar dit hoeft niet zo van mij. Ik heb 10 jaar het open podium gepresenteerd, dit doen nu andere dichters van het PPO.
Drie PPO dichters
Klimaatopwarming
Stel, je voorziet zestig babysteuren
van een zender en zet ze uit
in een Oud-Hollandse rivier.
Wie overtreft de uitgestorven
oervis van vier meter lengte?
Wie glijdt er straks tussen het riet
als een verborgen onderzeeboot?
Dieren sterven en worden wedergeboren.
Zo zal het altijd gaan,
ook in de toekomst als het klimaat
langzaam opwarmt, bossen
verdrogen en ijskappen smelten.
Boven alles schijnt de zon,
een baken in een kleurige wereld.
Er blijft altijd iets om voor te leven.
© Kitty Schaap
Gedicht nav schilderij Beppie Lotterman Wonderlijke Wereld
De wondere wereld aan de dijk
een zwaar gordijn van regen
neemt het zicht volledig weg
niemand krijgt de vrouw
zo scherp in beeld als ik
ze staat tot haar ranke schouders
in het zwart elk draadje zwart doorweekt
hemelwater geselt lange slierten haar
plakken op een jonge bleke huid
haar vale lippen op elkaar geperst
ogen bang
alleen haar vuisten krijsen
als een pasgeboren baby
tot het water van de zee
hard en hoog boven alles uit
– ik hou m’n adem in –
Op de grens van slaap en sprakeloosheid
als mijn brein dat beeld verliest
bonst het hart me als een dolle wakker
De laatste droom nog jong en vers
ligt al weer versleuteld naast me
op een veilig zacht matras
– adem uit –
Dikke druppels slaan met veel geluid
als tromgeroffel op de zinken mastgoot
Het zolderraam vier-pans groot
kijkt me kletsnat aan
Tussen duizend pannen ingeklemd
houden rode lippen mondjesmaat
uit het westen wind en water tegen
– adem in –
Gaap de longen vol
met een knipoog door een filmlaag
breng ik een ode aan de dijk
Vertel hoe ze langs de fel verlichte volle maan
machtige marcherende wolken doorlaat
bij gitzwarte nachten
beukende golven weerstaat
– adem uit –
Hier ben ik geboren en gezolderd
op zout gekruide aarde zonder kerk
doodzonde van de dag …want DE DIJK
is god zij dank voor mij het wonder
– adem rustig in en uit –
Want jij weigert water wier en slijk
Stut aan lager wal vermoeide zielen
De steenloper rust en scharrelt op je rug
Muggen dansen bandeloos sensuele tango’s
Jij huist kras blatende schapen
Wortelt kruiden klaver en gras
zo onweerstaanbaar vast en vertrouwd
dat ik blind achterover kan leunen
in donswarme dekens
mijn zondagse lijf van armen en benen
languit op een rustdag verslapen mag
© John Wijnen
Perpetuum
Tegenover de kerk
huilt zacht een baby
binnenin een bovenwoning
Openstaande ramen
bewegen in de wind
die wolken verdeelt
in grijsblauwe plukken
Buitenlampen gaan aan
als het licht van de dag
nog niet is opgebrand
Fietsend een verschijning
onopvallend bebaard
om zeven uur ’s avonds
als de kerkklokken zingen
In zijn tas schoentjes
geschikt om over water te lopen
een kleine klok die eeuwig tikt
© Michel Nierop
