Haken en ogen
Zware dekens zonder vouwen bedekken je meubilair
dat goedkope schilderijen dragen moet. En precies
wat iedereen verlangt, weet jij over je lippen te krijgen:
reproducties. Zelfs aan een kapstok zonder haken
blijven mooie leugens hangen, omdat ze elke splinter
als weerhaak gebruiken. In dit geval ben ik noch van zacht
noch van hard hout; ik ben een vis
die in haken bijt en de visser in het beeldschone wit
van zijn ogen kijkt. Daar lijkt alles helder,
maar wat de visser zelf niet ziet is de blinde vlek
achter zijn wimpers. Zo diep in je gezicht
zou ik willen spugen wat ik steeds slikken moet.