Wim van Strien
“85 jaar nu en pas in de jaren tachtig serieus met dichten begonnen omdat ik mij ergerde aan de Sint Nicolaasversjes van mijn familie. Dat moest beter en is ten dele gelukt! Daardoor de smaak te pakken gekregen; deze fysicus ontdekte een heel andere kant van zichzelf. Tijdens het dichten moet hij hardop om zichzelf lachen.
Mijn voorkeur gaat uit naar metrische meest korte verzen, met vaak 8-11 lettergrepige regels, waarin een taalkwink doorklinkt. Vandaar favorieten als o.a. Drs P., Rawie, Kemp, Kouwenaar, Brassinga.”
Schep vreugde in dit leven
Vanuit de schuifpui aan de achterkant
mijn stadstuin in gekeken. Drie heesters
staan per half april in bloei nog talmend want
kou kan toeslaan tot de Heilige IJsmeesters.
Vorig voorjaar treurde ik om mijn Camelia:
Veel knoppen waren dagenlang al open –
verleidelijk door vurig-roze draaistructuur,
tot felle vorst de bloei verzengde met koudvuur.
Forsythia heeft toen geen traan gelaten
maar Kerria Japonica keek scheef naar mij.
De Perenboom verloor zijn schaamteloos blije
vruchtzetting geheel door nachtvorstschade.
Nu pronken ze weer met hun bloemenpels
lonkend naar bijen en vlinders en hommels
en bieden onverbloemd een orgie van jewélst
voor een spel met meeldraden & stempels.
-Boerenwijsheid: IJsheiligen , 11-15 mei, daarna geen nachtvorst meer
Berber wel en wee
Mijn huishulp kan op vrijdag niet komen
ze wil een ander dagje als dat mag.
Ik heb haar van de zondag afgehouden,
al is dat voor haar een gewone.
Goed het is dus zaterdag geworden.
Na ‘tienen’ kon ik nog verordonneren
Hoe anders toch zou ik van bed naar bad
in mijn blootje kunnen tirailleren
via kamerdeuren, uitzicht biedend
op royale overlopen die een
oud huis normaal in overvloed bevat,
terwijl zij stofzuigt op mijn pad?
Nieuwe Kijk op Oude Bollingen
(Pablo Delft Goud)
Het oppervlak van vazen
of schalen van aardewerk,
hetzij rul of geglazuurd
in crême of terracotta, is
met zijn convex–concave
vormen de gedroomd gave
drager voor een figuratie
die in zwart of magenta is,
op vooral volle vaten die
al eeuwen helpen tegen dorst.
Liefst met ter halverhoogte
weerszij handvatten of oren
daagt zo’n object uit het
te doorsnijden door een vlak.
Waarop vlak en vaas de snijlijn
delen en kras en barst door
welving een schijf van allure
markeren die passend voor
elkaar lijken te zijn gemaakt,
zoals de buste voor de borst.
Al in de grotten van Lascaux
deden jager-tekenaars het zo:
Natuurlijk reliëf op de wanden,
dat al bestaat, handig aanwenden
om dikke delen van een prooi-
dier te duiden om magisch vat
op te krijgen tijdens de jacht.
Nu nog, maar op kleinere schaal
doet met stijl en zwier Picasso
dat weer. Waarbij hij vast verf morst.
