haan
gisteren wist hij nog maar weinig, vandaag
nog minder morgen waarschijnlijk niets meer
alles ontglipt hem alles verzinkt in een dikke mist
ooit uit school zei hij trots tegen zijn moeder:
mam nu weet ik alles, fijn jongen, zei ze
onthoud het goed bewaar het stevig in je hoofd
later als je groot bent moet je heel veel weten
nu snapt hij opeens niet meer hoe de wereld werkt
hoe je pudding maakt een brief schrijft een haan
slacht hoe je aan je kind uitlegt waar een diender
voor dient een postbode een melkstoeltje
een worstmolen een gedicht een misdienaar
muizenhand
mijn naam en functie reden van bestaan?
hoe ik hier zo plots met verlegen trots
in punt negen voor u sta? u hinder in uw
dagelijkse gang? ik ben zo bang dat u
mij onder deze vlag wat minder mag
mij onbekend dus onbemind zult vinden
ik ben die digitale korrel op het net
een handvol bytes die u daarnet hollend
scrollend links en rechts passeerde
met muizenhand versleepte naar de
site met losers maar ik smeek u toe
delete mij niet save me voeg me toe
gestampte muisjes
bij de bloedprik – handpalm naar boven – buigt
de stagiaire zich met naald en bovenlichaam naar
mij toe vlijt spontaan haar zacht ronde linker
in de kom van mijn onschuldig open hand
of ik even een vuist wil maken grijnst ze – intussen
doet ze vrolijk de koetjes en de kalfjes ik produceer
verwoed gestampte muisjes op droog brood maar
er vloeien hardnekkig malse kadetjes in mijn beeld
stuur in paniek saaie teksten en modderlaarzen
naar mijn brein – mijn kokend bloed kolkt in drie
bruine buisjes – seconden rekken tot minuten dan is
het voorbij het lab zal zich een hoedje van dit goedje
Deze gedichten haalden de selectie van de laatste duizend gedichten in de Turing Nationale Gedichtenwedstrijd 2012/2013.
Over het gedicht ‘haan’ zei de jury van die wedstrijd: "Zeer ontroerend, pretentieloos gedicht over de heimwee naar de eenvoud en lichtheid van de kindertijd, en over de ontreddering bij het ouder worden. De omkering (het kind weet alles, de volwassene steeds minder), is een prachtig uitgangspunt. Bijzonder mooi: de woorden van de moeder en de opsomming op het einde, die op bewonderenswaardige wijze elk cliché omzeilt. Ook de titel is erg goed gekozen: enigmatisch als hij is laat hij verschillende lezingen toe, en voegt werkelijk iets toe aan het geheel. Had eigenlijk ook een nominatie voor de laatste ronde verdiend."
Over het gedicht ‘muizenhand’ zei de jury: "Dit gedicht werd op een haar na niet geselecteerd voor de volgende ronde, want was echt wel één van de sterkste inzendingen: helder en pretentieloos maar raak en actueel, met een heerlijk subtiel gevoel voor het tragikomische. Het wordt ook beter met het lezen: uitdrukkingen als ‘met verlegen trots’, ‘punt negen’, ‘hollend scrollend’, ‘save me’, en zeker ook de titel, muizenhand… allemaal prachtige vondsten.
De dichter slaagt er bewonderenswaardig goed in om tegelijkertijd de banaliteit van het computertaaltje op te roepen én er een universele, ontroerende lading in aan te boren.De aandoenlijke zoektocht op het internet/de sociale media naar liefde, aanvaarding en/of bewondering is een zeer relevant thema dat hier prachtig wordt behandeld."
En over ‘gestampte muisjes’: "Een herkenbare emotie wordt beschreven, zonder dat die concreet wordt benoemd. Ook goed om het woord ‘borst’ niet specifiek te gebruiken maar uit de derde regel weg te laten. Mooi binnenrijm en een echte spanningsboog met een climax waar het bloed in de buisjes kolkt (‘kokend’ wellicht weglaten, iets te clichématig? Het gebruik van staande uitdrukkingen werkt soms sterk (koetjes en kalfjes doen – door het werkwoord is het toch weer verrassend), en soms niet: in de slotregel (hoedje van dit goedje) is juist de weglating van het werkwoord de reden dat de tekst niet helemaal ‘af’ aandoet."
