Deze week op de site van Meander
"De mooiste kunst word immers gemaakt in tijden van schaarste, wanhoop en chaos", uit het interview met Joris Brussel, donderdag online!
Op de homepage vindt u altijd een verwijzing naar het nieuwste bericht. Voor eerdere berichten: klik op de pijltjes.
Nieuwsflits
Voorafgaand aan de (digitale) bevrijdingsviering waren er op 4 mei jl. bijzondere dodenherdenkingen zoals het project de 'Todesfuga' van Paul Celan, met dichters Anneruth Wibaut en Marten Janse, hier te beluisteren, de 4 en 5 mei podcast van Huub Oosterhuis en een podcastaflevering van Feest der Poëzie over de Jiddische dichteres Rivke Basman Ben-Chaim.
De 4 mei lezing door schrijver Roxane van Iperen staat hier en de gehele herdenking kunt u hier terugkijken. Daarin de door André van Duin aangehaalde dichtregel van Jacob Israël de Haan, ‘Naar vriendschap zulk een mateloos verlangen’, uit het gedicht Aan eenen jongen visscher.
De Belgische schrijver en dichter Moya de Feyter heeft de tweejaarlijkse Mr. J.C. Bloem-Poëzieprijs 2021 gewonnen. De winnende bundel Massastrandingen is een caleidoscopisch prozagedicht over het klimaat, zeezoogdieren, sinaasappelbome
Het is weer tijd voor de nominatieronde voor de kleinste literaire prijs van Nederland en Vlaanderen: de Tzum-prijs voor de mooiste zin in verhalend proza van het afgelopen jaar. Ook poëzieliefhebbers mogen nomineren, de door het publiek genomineerde zinnen staan hier. De jury zal deze zomer een winnaar aanwijzen.
Morgen weten we wie de Libris Literatuur Prijs 2021 gaat winnen en een cheque van 50.000 euro ontvangt. In het programma Nieuwsuur wordt bekendgemaakt wie de opvolger wordt van Sander Kollaard. Dit jaar maken zes heel diverse auteurs kans op de prijs. Veel romans waarin groepen een bedreiging vormen, geen poëzie.
Granate versiert de stoepen in Amsterdam, in Noord zullen tien kleine ode's langs de straten worden aangebracht oa van dichters Wilma van den Akker en Are Meijer. En Granate versiert nog veel meer!
Readymades
Is er ingebroken tot uw spijt?
Neem dan een rolluik van De Vlijt!
In Rotterdam rijden vuilniswagens rond met poëtische regels, in Amsterdam bestelwagens met een hoog dichterlijk gehalte. Bijvoorbeeld deze. Een distichon - twee regels die goed passen op een achterklep. Het gedicht verwijst naar het beroemde kalf in de put. Pas als dat verdronken is, worden er voorzorgsmaatregelen getroffen. Zo bouwt deze readymade door op een spreekwoord in ons nationaal erfgoed. Ook wakkert het uiterst gewiekst een verborgen angst aan die in ons allen huist. En dan dat rijm! Kreupel zeggen kenners; ik vind het ontroerend.
© Jos van Hest
Er zijn al lezers zo geïnspireerd geraakt dat ze ook ready mades maken (of vinden). Ze zijn van harte welkom bij ons.
Meanderen
Aan het begin van Dickens’ David Copperfield (1849) maakt David in zijn autobiografisch verhaal een zijsprong naar een oude dame die bang is om op zee of in ander water haar leven te eindigen.
It is a fact ... that she was never drowned, but died triumphantly in bed, at ninety-two. I have understood that it was, to the last, het proudest boast, that she never had been on the water in her life, except upon a bridge; and that over her tea (to which she was extremely partial) she, to the last, expressed her indignation at the impiety of mariners and others, who had the presumption to go ‘meandering’ about the world. It was in vain to represent to her that some conveniences, tea perhaps included, resulted from this objectional practice. She always returned, with greater emphasis and with an instinctive knowledge of the strength of her objection, "Let us have no meandering." Not to meander myself, at present, I will go back to my birth. I was borne at Blunderstone ...
Het staat vast ... dat ze nooit is verdronken: ze stierf triomfantelijk in bed, op haar tweeënnegentigste. Tot het laatst, zo heb ik begrepen, was het haar grootste trots dat ze levenslang nooit op het water was geweest, behalve op een brug. Tijdens haar tea (waarop ze uitermate gesteld was) gaf ze, ook tot het laatst, uiting aan haar verontwaardiging over het goddeloos gedrag van zeelui en anderen, die zich aanmatigden over de wereld te gaan ‘meanderen’. Het was zinloos haar voor te houden dat sommige voorzieningen, waaronder wellicht thee, te danken waren aan deze verwerpelijke praktijk. Ze repliceerde dan altijd, met groter nadruk en instinctief beseffend hoe krachtig haar bezwaar was: "Weg met het meanderen." Om nu hier zelf niet te meanderen keer ik terug tot mijn geboorte. Ik ben geboren in Blunderstone ...
(Inzending en vertaling Wiebe Hogendoorn)
Onze 'oude' rubriek Meander op andere plaatsen is terug, we 'meanderen' gewoon lekker verder! Meedoen? Stuur ons uw bijdrage!
Veel leesplezier!
Meandermagazine is gratis voor lezers, maar kost de makers wel geld. Om de onkosten te kunnen dragen, zijn wij afhankelijk van donaties. Wilt u ons steunen? Ga dan naar meandermagazine.nl en klik op de donatieknop. Onze dank is groot.