Patrick La Chal (1966) studeerde Germaanse Filologie en Filosofie aan de KU Leuven, en runt vandaag een Brussels communicatiebureau. Hij schrijft kinderverhalen en poëzie, en verscheen reeds enkele keren in Het Gezeefde Gedicht en onlangs in de rubriek De Zeef van De Poëziekrant. “Dichten is schrijven met een veer met de vogel er nog aan.”
foto (c) Luna De Win, studente aan het LUCA School of Arts in Brussel.
–
De Noordzee
zit op je longen
–
je luchtpijp is gepokt
je speeksel gepekeld
garnalen kietelen je strottenhoofd
–
kijk daar drijft je vader
schoolslag is voor mietjes
roept hij door je keel
–
en ook een leeg bootje
een rottende potvis
petflessen luiers condooms
–
kieuwen moet je kerven
met een oestermes
dan zwemt alles als vanzelf
–
los van jou
–
Inademen wordt zwaar
overschat
–
je vergeet dat longen
ook maar padden zijn
–
en dat je prins
steeds weer de verstikkingsdood sterft
–
zijn kroon en ringen kringelen weg
je kringspier doet zijn werk
–
vlucht niet voorwaarts
maar ontglip je vel
–
zonder jou
is je adem niets
–
Laarzen glimmen boven je hoofd
Meister Proper putzt so sauber
–
je probeert stil te houden
maar de kronkel is je natuur
–
je bent niet alleen merk je
getouwtrek zonder touw
de anderen zijn het labyrint
–
de genotsribbels van een zool
scheren voorbij
de rilling gaat liggen
–
alleen in stripverhalen
kun je door een wormgat
glippen naar ergens
–
iets
–
Wij adviseren je een radicale terraectomie
de wereld wordt chirurgisch uit je lichaam gesneden
–
we kunnen zenuwsparend werken als je wil
zodat je nog gevoel hebt van ellende
alleen weet je niet meer waarom
–
gefaseerd per continent is evenzeer mogelijk
(hadden we al gezegd dat op Afrika
een tijdelijke korting geldt)
–
wat met je verzen horen wij je denken
–
die zul je niet meer wereldkundig maken
eenmaal gepleegd komen ze in je hersenvocht terecht
en sterven daar een overbodige dood
–
niets beters kortom dan te herbeginnen
met een wit blad