Paul Roelofsen bespreekt ‘Eerst de bries, daarna de bomen’ van Jan van der Haar:
“Poëziebundels krijgen een extra dimensie wanneer deze smaakvol en informatief worden uitgegeven. ‘Wat kan ik hier als recensent nog aan toevoegen’, vroeg ik mij verontrust af, maar dat valt mee. Zeker in de marge kan er nog wel wat over gezegd. Maar afgezien van mijn kanttekeningen, staan er prachtige en boeiende gedichten in deze bundel.”
Inge Bak bespreekt ‘Een mooier woord is vuurgevaarlijk’ van Annet Zaagsma:
”Daar waar de dichter zuinig is met woorden, is zij op haar best.
De taal die ‘in het wild’ ontstaat, zou af en toe ietwat getemd mogen worden.
De eigenzinnige Zaagsma laat zich niet harnassen. Zij heeft haar voorkeur voor vorm al uitgesproken.”
Kamiel Choi is onder de indruk van ‘Belle Chair-Heerlijk lijf’: ‘Schoonheid en lust als vloek: het is een bekend poëtisch thema dat Verhaeren in weergaloze erotische verzen heeft weten vatten, die Patrick Lateur behoorlijk overtuigend naar het Nederlands heeft vertaald. De aquarellen in pasteltinten van Michael Bastow zijn zoekende lijnschetsen die de vrouwelijke vorm aftasten’.
‘Het verlangen van de zee’ van Chris Marmenout kan Peter J. R. Vermaat niet bekoren: ‘De bundel staat vol met teksten, waarin het vooral gaat om de bedeesde herinnering, de kleine traan in de ooghoek of het zweempje donker bij een blik op de toekomst. Waar de dichter schraapt, streelt, stompt en beukt, heft de dichteres echter de pink bij het nippen aan een kopje thee.’
Het stoort recensent Peter J. R. Vermaat dat de ‘auteur’ van de bundel ‘Minder aardig’, Kamiel Choi, zijn gedichten die omringd zijn met allerlei andere teksten, ‘samenraapsels’ noemt. Volgens hem is in de bundel zichtbaar dat de auteur, of hij dat wil of niet, werkelijke poëzie schrijven kan. Hij ontdekt de dichter; een mens van taal.