Gedichten
Ellen Deckwitz
De grootvader die ik niet had
Mijn grootvader leidt me rond
in zijn urn, hangt de jas op
bij het familieportret en zijn geweer
terwijl ik schrijf:
dat zijn rug zich recht,
de levervlekken lopen leeg.
Ik maak de tijd
een platgeslagen vlieg
op het pasgewassen raam.
Hij neemt me op schoot, vertelt
over onze soort, de Hades in de aderen
die alles schoonwoedt. Het gat tussen
zijn ogen dat zich vol met inkt zuigt
dat zich sluit. Ik kruip tegen hem aan,
hij gelooft niet dat er in een ballpointpunt
ook een kogel zit.