Kim Longwood schrijft al meer dan 15 jaar korte proza, poëzie en artikelen. Met haar kennis van kunst en literatuur brengt zij graag realiteit, avontuur en fantasie samen. In haar werk zit droge humor, romantiek en pijn. Haar hyperactief brein kent maar één soort therapie. Ook runt zij het online kunst- en cultuurplatform deFINERTHINGSclub. Annet Zaagsma sprak met haar.
De herhaling van de dagen en wat daarin gebeurt stelt dichter Pieter Sierdsma gerust. Gaandeweg kristalliseert zich in zijn gedichten een wereld uit, die dichtbij is maar ook veraf. Hij zou zijn poëzie geen nadere kwalificatie willen geven, ook geen ‘tijdloze poëzie’. Godzijdank dat er poëziewebsites, sociale media zijn, want anders bestond hij als dichter niet, verzucht hij.
Hans Puper neemt na acht jaar en 250 (!) recensies verder, afscheid als recensent, hij blijft wel zijn columns schrijven. Zijn naam is in de afgelopen jaren een begrip geworden in de poëziewereld. Zijn mening doet ertoe. Hij wist zijn publiek te enthousiasmeren voor poëzie, een recensent in hart nieren. Janine Jongsma ging in gesprek met hem.
Een enkel woord, zoals ‘trekhaakdichtheid’ kan Cora de Vos prikkelen tot schrijven. Vogelaars, die zich massaal op een zeldzame steppekiekendief in een platgespoten weiland storten, doen dat ook. Of Donald Trump, geraniums en een goudvis in de kom. Als het om poëzie gaat, voelt ze zich vaak nog onervaren maar ze is allesbehalve dom, het ambachtelijk ploeteren is vallen en opstaan.
Anneruth Wibaut publiceerde dit jaar tegelijkertijd een autobiografische roman en een dichtbundel onder de titel ‘Toen mijn vader mij maakte’. Marten Janse sprak met haar over proza en poëzie. ‘Dichten is dienen, is woorden om leegte vouwen’, schrijft Anneruth in haar bundel. Maar het is ook leuk om te knutselen met taal, het is niet altijd zo heftig!