‘Mijn gedichten zijn vaak licht van toon. Maar op een magische manier moet er altijd een vertelling, een gedachte of bespiegeling in verborgen zitten. Het mooiste van poëzie is heel simpel, het gaat om het wonder, iets wat je niet begrijpt en waar je ontzag voor hebt en dat iets transformeer je in iets anders.’
In het onderdeel geschiedenis op de site van Meander ontbrak nog een belangrijk onderdeel: de rol van Joop Leibbrand, de grote man achter de Klassiekers en de recensierubriek. Die aanvulling staat er nu.
Tsead Bruinja over het goede doen, het verhevene van poëzie en het alledaagse van een handleiding en het verschil in toegankelijkheid tussen de twee dichters in hem.
In gesprek met Turingwinnaar Jan-Paul Rosenberg probeert Elly Woltjes achter de betekenis van zijn gedichten te komen en legt zij werkwijze, aanleiding en bedoeling vast.
Gerda Blees (1985) debuteerde met de verhalenbundel Aan doodgaan dachten we niet. Ze won, net als voorheen schrijvers als Manon Uphoff, Edwin Mortier, Maartje Wortel en Arnon Grunberg, afgelopen jaar de Nieuw Proza Prijs Venlo voor haar verhaal ‘Zomerkroos’. Eerder publiceerde ze in Tirade en Hollands Maandblad. Haar poëziedebuut Dwaallichten verscheen in 2018. Sacha Landkroon ging in gesprek met haar. foto fotoBuffel Ik zag Gerda Blees live bij Dichters in de Prinsentuin 2018 en was onder de indruk. Je las de complete afdeling B uit je debuutbundel Dwaallichten. Hoewel de hoofdpersoon, die redelijk geobsedeerd is door ene B, de […]