Stadsdichter Joris Brussel is verwend in de mooie, nuchtere, cultuurminnende, historische stad Alkmaar. “Het is een beetje alsof je de sleutel van de stad krijgt en alle deuren mag opendoen om er vervolgens over te mogen schrijven wat je hebt gezien en meegemaakt.” Hij schrijft zijn gedichten veelal met het doel om gehoord en in de tweede plaats gelezen te worden.
Liefde voor de natuur is bij columnist, dichter Koos Dijksterhuis vroeg ontstaan. Als kind hield hij al van lange wandelingen in bossen. Op zijn zeventiende ging hij biologie studeren. Door lezen van light verse en luisteren naar Drs. P ontwikkelde hij zich tot plezierdichter. Inge Boulonois sprak met hem.
Voor de nieuwe Dichter des Vaderlands ligt de essentie van poëzie in poëzie op papier. Haar droom is meer mensen poëzie te laten lezen. “Een bundel kopen of lenen, daar doorheen bladeren, en opeens getroffen worden door een enkele strofe of zin.” Mirthe Smeets interviewde Lieke Marsman. “Veerkracht is niet iets wat je leert, maar wat opeens aanwezig blijkt op het moment dat je onder grote druk staat.”
In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het tweeëndertigste gesprek, met Mirthe Smeets waarin ze vertelt hoe ze in groep 3 bij het leren schrijven al de wens had een eigen schrift te vullen met verhalen. Taal is soms een wondermiddel. Van haar interviews leert ze de wereld op een andere manier te bekijken. Het hoeft niet allemaal begrijpelijk te zijn
Ik zou niet weten, zegt Harmen Malderik, wat ik zou moeten als ik niet zou kunnen fietsen, wandelen, enzovoorts. Het is voor mij zelfs belangrijker dan schrijven. En als hij schrijft voelt het alsof hij op zijn racefiets zit, in cadans. Hij maakt geëngageerde sportgedichten die tegenwicht moeten bieden, want, zo zegt hij, het ethisch gehalte in de sport is bedroevend.