Voor Erik-Jan Hummel is het ‘niet zo belangrijk om herkenbaar te zijn, maar dit kan onderdeel zijn van de brug die een dichter richting de lezer moet bouwen, en ik kan hopen dat een lezer zich herkent in mijn ‘stem’, dan wel die van de ik-figuur.’ Hij zou graag meer praten over poëzie, niet alleen over zijn eigen gedichten.
Annet Zaagsma in gesprek met Stefaan Pauwels over ‘de vrijheid om iets te maken dat tegelijkertijd het belangrijkste ooit en totaal onbelangrijk is’ en het opeisen van die vrijheid om ‘niet te beslissen welke van die twee het nu is’, over het in elkaar overlopen van de binnenwereld en buitenwereld, tevredenheid en of gedichten nu werken of niet.
Poëzie is voor Ruth van Rossum magie. Wat er met een paar zinnen opgeroepen en aangeraakt kan worden. In haar nieuwe bundel wilde ze de wildheid van Hokkaido verbeelden door die verhalen te vatten in een serie gedichten, een geschreven variant van wat de Japanse kunstenaars deden. Daarmee haalt ze haar geboorteland Japan naar huis. Sander de Vaan sprak met haar.
Het geweldige van poëzie is dat een gedicht niet van emoties maar van woorden is gemaakt, zegt dichter Jane Leusink. En dat je dan met die woorden een nieuwe, mogelijke werkelijkheid schept. Het is een blij moment als een gedicht zich spontaan opent, maar open plekken mogen gewoon open blijven. Een interview over het turbulente leven.
Ter wereld komen met een gedicht van Guido Gezelle, dan kan het niet anders dan dat poëzie je stem wordt. De poëzie van Iduna Paalman is rijk en geschakeerd, de geschiedenis wordt er doorheen gevlochten. Het is onze taak is, zegt ze, dat herinneren goed en zorgvuldig te doen. Ook, júist de dingen die we niet zelf hebben meegemaakt.