In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het zevenentwintigste gesprek, met Hettie Marzak. Poëzie is een drijvende kracht in haar leven, lezer zijn haar occupatie, het recenseren een verdieping van haar leeservaring. ‘Niet dat ik zelf een dichter zou zijn’, zegt ze, om vervolgens met prachtige zinnen te komen als ‘ik ben de hoeder van verhalen, ik ben de bewaker van de taal’.
Het debuut van Jérôme Gommers is enthousiast onthaald. Met zijn gedichten wordt de lezer, en de dichter zelf, door elkaar gerammeld. Daarbij is er bij hem een voortdurende spanning tussen het verlangen ‘het nu eindelijk eens precies zo te zeggen als het is’ en het verlangen om de grenzen van het idioom te overschrijden, iets nieuws te bereiken, buiten het grit te raken, de ingewanden te laten spreken.
‘De maanbrief wil aanmanen iets te doen, het leven te omarmen omdat het eindig is.’ Met haar persoonlijke gedichten in haar debuutbundel Maanbrief aan het getij wil Inge Nicole het menselijke tekort en onze sterfelijkheid belichten, maar vooral wil zij de lezer aansporen. ‘Wees vrijgevig en deel herinneringen uit.’
‘Bravogeroep en enthousiast gefluit’ vormt de titel van de verzamelbundel die in september a.s. van Frank van Pamelen uitkomt. Maar liefst twaalf jaar moesten zijn fans wachten op een nieuwe dichtbundel, maar nu is het dus bijna zo ver. Aanleiding om hem een aantal vragen te stellen, o.a. over deze nieuweling. Wat voor bundel wordt het, staan er alleen de beste gedichten uit vorige bundels in, of ook nieuwe?
In haar debuut gaan alle gedichten over afstand, zowel in tijd als in ruimte, en het verlangen die op te heffen. Met haar eigen stem verbindt Dorien Dijkhuis zich met de wereld. Haar poëzie wordt door klank en ritme voortgestuwd en kent nieuwsgierigheid, lichtheid, speelsheid en magie maar ook eenzaamheid en onkenbaarheid. Poëzie is daar hét middel bij uitstek tegen.