‘Ontleed mij tot ik weet waarvan jij bent gemaakt’ is een regel van dichter Gijs ter Haar, want ‘als niemand je snapt weet je niets te delen’ en delen wil hij in de breedst mogelijke zin. ‘Het is wellicht zelfs de enige rechtvaardiging voor het bestaan van de kunstenaar.’ Poëzie was de trigger die hij op nodig had – dat zou best eens voor ons allemaal kunnen gelden.
In het ouderlijk huis van dichter Meliza de Vries was geen stukje behang nog zichtbaar, op alfabetische volgorde stonden daar de boeken. Op ooghoogte voor haar stond de bundel van Neeltje Maria Min, Voor wie ik liefheb wil ik heten. Vanaf dat moment wist ze wat ze wilde: songteksten schrijven zonder muziek. Daarnaast betekent taal vooral communicatie.
In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het zestiende gesprek, met Janine Jongsma. Als organisator van de Rob de Vos-prijs geeft ze haar mening over poëziewedstrijden, laagdrempeligheid, juryleden, verdienmodel èn de bekendste gedichtenwedstrijd: de Turing. Na tien jaar als deelnemer aan wedstrijden, is het heel bijzonder nu aan de andere kant te staan.
Je onthecht voelen vormt voor Marijke Van Thielen de ideale basis om te schrijven en ze heeft alle reden tot dat gevoel. Wij mogen, als we dat willen, doorgaan zo lang mogelijk te genieten van het behaaglijk zelfbedrog, zij is oprecht in het veelal nihilistisch en feministisch beschrijven van elke herinnering. De vrouwelijke beleving van seksualiteit speelt daarin een grote rol.
Het werk van Femke Vindevogel is een reflectie van haar leven en interesses van het moment. Als het leven verandert, zal haar werk mee evolueren. Ze uit zich in muziek, tekenen en schrijven en heeft dat allemaal nodig om zich compleet te voelen, rusteloos wordt ze als ze niet schrijven kan. Talent drijft altijd boven, kijk maar naar haar!