In 2017 en 2018 won Machiel Pomp het Nederlands Kampioenschap Light Verse. Hij was jarenlang tekstschrijver voor cabaret maar koos voor het onderwijs en houdt zich pas de laatste twee jaar bezig met light verse. Lang aarzelde hij of hij wel onder eigen naam als plezierdichter bekend wilde worden. Inmiddels is hij aan dat idee gewend, zijn werk ‘mag er zijn’, in de letterlijke betekenis van die woorden.
In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het zesde gesprek: Alja Spaan praat met Maurice Broere. “Er komt een moment dat je toch iets meer wilt, dan is het boeiend om je te verdiepen in dichtbundels, analyses te schrijven en die te delen met anderen.”
De poëzie van Delphine Lecompte –en collega-dichters zijn laaiend over haar werk!- kun je niet oppervlakkig lezen. Wie goed leest voelt de beklemming vanaf de eerste regels. Wie is zij? Waarom schrijft zij? En wie zijn de personages die haar gedichten bevolken? Marten Janse reisde af naar Brugge voor een intiem interview: schrijven om de verwoesting goed te maken…
Koen Stassijns ‘probeert de lezers te ontroeren, bij het nekvel te grijpen’. Hij doet in zijn werk zowel verslag van maatschappelijke betrokkenheid als van existentiële eenzaamheid. ‘Ooit hebben gedichten revoluties ontketend in tal van landen. Ik vrees dat die tijd voorgoed voorbij is. Het woord is zwak geworden.’
Bibi Dumon Tak ontving dit jaar de Theo Thijssenprijs voor haar hele oeuvre. Naar aanleiding van het gedichtenboek Laat een boodschap achter in het zand (over evenhoevigen, met illustraties van Annemarie van Haeringen) laat Meander haar graag aan het woord, immers ‘een goed gedicht voor kinderen is ook een goed gedicht voor volwassenen’.