Over Erik Jan Harmens’ voorwoord bij Ik ben een bijl is veel te doen geweest. Bouke Vlierhuis brengt het terug tot de kern: er is maar één reden waarom juist deze gedichten in dit boek staan, en dat is omdat Harmens ze er in wilde hebben.
Johan Reijmerink las Hester Knibbes verzamelbundel Oogsteen en verklaart zich onder de indruk van de helderheid, de compacte en trefzekere formulering en soberheid van taal. Zij vangt het onvoorstelbare en het onmogelijke dat voor de duur van het gedicht mogelijk wordt. Een absolute aanrader voor elke poëzieliefhebber die van geserreerde poëzie houdt die in de ware zin van het woord klassiek is te noemen.
In Buurtkinderen van Arjen Duinker is taal een minstens zo tastbare werkelijkheid als die tastbare werkelijkheid zelf, stelt Maarten Hamelink vast. Kijk de woorden buitelen, hoor ze lachen, luister naar hoe ze ruzie maken en met elkaar spelen, hoe ze Duinkers straat tot leven wekken.
De postume bundel Gaandeweg van Ed Leeflang is een uitstekende introductie tot zijn gehele oeuvre. Joop Leibbrand zegt: Geen sprake van een uitgeblust dichterschap dat er nog wat laatste regels uitperst – hier schrijft een dichter die nog barst van de inspiratie en nog alles te zeggen heeft.
Jan Doornbos en Cilja Zuyderwyk weten zich niet alleen als echtpaar maar ook als dichters nauw verbonden. Met de dubbelbundel Een duiventil te paard / Mijten in een hemelbed dragen zij dit uit. Het is verdienstelijk werk, in de meest positieve zin van het woord.