Ruim twintig recensies schreef Atze van Wieren (1943) voor Meander. Nu volgt de dichter in zijn debuut Grondstof zijn eigen regels op van hoe een gedicht moet zijn. Poëzie moet ‘van vlees en bloed’ zijn ‘in plaats van het uitgebeende, hermetisch geneuzel van veel hedendaagse dichters’. Grondstof is een klein monument, vindt Joop Leibbrand.
Sommige gedichten van L.F. Rosen uit de bundel Droomvlees willen zich iets te veel bewijzen, ‘maar als het allemaal goed zit, schiet de dichter raak’, vindt Jan Pollet. Een kosmos op de vierkante milimeter.
De titels in de bundel Deze poelen, deze geest van Lloyd Haft doen Joop Leibbrand door hun enorme lengte denken aan hoofdstuktitels uit negentiende-eeuwse historische avonturenromans. Hij vindt de bundel magistraal.
Dat Hans Verhagen kan goochelen met woorden, blijkt uit zijn bundel Zwarte gaten. Toch mist Ivan Sacharov iets.
Dichter ben je niet uit vrije keuze, zo laat Peter Verhelst zien. Na het verschijnen van diens bundel Verhemelte in 1996 besloot de dichter te stoppen met dichten. Hierna verschenen echter nog drie nieuwe bundels. De laatste, Nieuwe Sterrenbeelden, bevat ook weer zeer complexe poëzie, vindt Bouke Vlierhuis.