Gedichten

Kerstwens!

Zijn deze dichters vergeten? Werk van Adriaan Jaeggi, Derrel Niemeijer en Martijn Teerlinck. Te jong gestorven, dwarse talenten, helden ieder op hun eigen manier. Muzikale einzelgängers, onnavolgbaar? Hebben hun optredens en hun poëzie geleid tot navolging?

Zijn deze dichters vergeten? Werk van B. Roest Crollius, Han G. Hoekstra en Ellen Warmond. Schijnt hun leven tussen de regels? Weerspiegelen hun daden in hun gedichten? Wat betekenen hun woorden nu nog? Hebben zij de huidige dichters geïnspireerd?

In de gedichten van Enno de Witt gebeurt er tenminste iets, zelfs de dagelijkse boodschappen worden opgeruimd. Met zinnen als ‘de kieren in het dak / gedicht met pek en stro, zoete geur / van hooi in de winterstal sluit de kille / vriesmist buiten en in onze verknoopte / wol hoeden wij warmte en vergetelheid.’ En dat is een bijzonder prettige bezigheid.

Powervrouw met powershoot, haar eigen Venus van Willendorf, vrouw 2.0 die niet alleen zonne-energie gratis vrij laat komen, alle alarmbellen laat afgaan, de hartslag omhoog brengt op het podium waar ze bijt en sist of lieflijk verder gaat met haar eigen ultra-effectief systeem maar ook hier op papier: Maaike van Steenis.

Zijn deze dichters vergeten? Werk van Hans Vlek, Herman Gorter en Guillaume van der Graft. Wat betekent het woord 'liefde'? Wat het woord 'rood'? Wat 'God'? Zijn dat woorden waarvan zij hoopten dat die anderen zouden inspireren. Hebben ze geleid tot de poëzie van nu?

Wist u dat ‘heimwee keert in vlinderslag in een honderddagenbad’? Dichter Gaël van Heijst maakt prachtige verstilde beelden met ‘vriestij die neerslaat in gaten op aarde / in de regels van mijn akker’. Zo leren we ook ‘het is hol de wolken te wegen / of te vragen aan een long / hoe een laatste zucht hoort te zuchten’.

Een voorpublicatie uit de nieuwe bundel van Astrid Arns, 'Cascade'. De hele bundel gaat over relaties en onze onmacht voor het onvermijdelijk verlies dat ooit volgt. Met prachtige regels als ‘je schrijft met denkende hand / dat een buizerd op brede vleugels hangt boven de kroon van een eik. / In de krul van je letters, hunkering.’

Zijn deze dichters vergeten? Werk van Hélène Swarth, J.H. Leopold en Jacob Israël de Haan, gedichten die bij de ene lezer niets teweegbrengen en bij de ander alles, vol oude woorden waarvan de dichters hoopten dat zij anderen zouden inspireren. Hebben ze geleid tot iets van nu?