Gedichten

‘Waar ik ook kijk raakt de tijd het water’, dicht Judith Omtzigt. Bijna afstandelijk bekijkt ze zichzelf en de wereld, met liefde voor de natuur en de mens en oog voor detail. In korte strofen en helder, laat ze ons voelen hoe je een eenheid kunt bereiken in en buiten jezelf en toont ze ons het grote verband.

Dichter Herman Rohaert over de leegte, luchtbellen die zich vacuüm trekken, het knisperen van waggelende kevers of een zwijgend meisje dat bewegingloos kijkt, een hond door het laatste avondlicht, eens vertrokken kom je niet meer aan. Nieuw werk dat de adem doet inhouden tot het landschap zich weer vult en je verwonderd verder loopt.

Dichter Tijs van Bragt wil graag iedereen in contact brengen met poëzie, taal en literatuur. Dat doet hij als redactielid van Meander en als drijvende kracht achter Groede Literair maar ook door het uitbrengen van zijn eersteling. Niet als ‘mager vuur’ maar een steeds opnieuw oplaaiende kracht- en lichtbron.

Steven Van Der Heyden maakt voor ons ‘een stilleven met het terloopse van een polaroid’, ‘een reden om te blijven’ terwijl we ‘de vluchtlijnen nog volgen’. Zijn geheugen ‘werkt als een mes en snijdt de korsten van de dagen’. Om zo goed als nieuw te worden van zijn woorden, dat is meer dan ‘een kladversie van mezelf’.

Een dichter die ‘jou, lieve, ademend en onverklaard in gedichten neerleggen’ wil en eerst nog zegt dat je ‘anders bent dan het licht zegt dat je bent’ moeten we haar gang laten gaan. Sara De Lodder verbindt ons met elkaar als de punten van een weiland en wikkelt ons in de zachte deken van herinnering en verlangen.

In de serie "favorieten van Meandermedewerkers" presenteert Ivan Sacharov zijn drie lievelingsgedichten. Hij koos voor werk van de dichters Martinus Nijhoff, Tonnus Oosterhoff en César Vallejo.

‘Kruinen van omgehakte bomen zijn altijd richels van stilte’, schrijft Christophe Vansteeland maar daar blijft het niet bij. Hij deelt ook ‘De vertrouwde voorkant van een eerste Volvo in het dorp’, de herinnering aan ‘de tijd, die rook naar Peter Stuyvesant en blote benen’ of ‘de visioenen van de halftijdse werker, die stilstaat op een roltrap’. Originele en sterke beelden.

‘Je handen zeiden meer dan je kon’, dicht Betty Puttemans. Zo simpel kan het zijn de lezer te ontroeren, de kilte te verdrijven, de oneindigheid te omarmen. Herinneringen en toekomstbeelden maakt zij in pure eenvoud. ‘We leggen de kaarten van toen terug’ en ‘zweven als een gewoonte haastig voorbij’ maar staan af en toe stil bij deze poëzie.

In de serie "favorieten van Meandermedewerkers" presenteert Peer van den Hoven zijn drie lievelingsgedichten. Hij koos voor werk van de dichters J.J. Slauerhoff, Konstantinos Kafávis en Marc van der Holst.