Interviews

Alara Alidow vond heel weinig in de bestaande poëzie over queer en transgender en besloot daarom erover te schrijven. Het heeft haar heel erg geholpen om het transgender zijn te accepteren. En wat het meest verbaasde was om in contact met anderen eerlijk te kunnen zijn, gevoelens te kunnen delen. Dat is het meest waardevolle dat Alidow door haar bundel heeft gekregen.

In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het drieënveertigste gesprek, met Marc Tiefenthal. Over de noodzaak van een gedicht of dichter, wat dat is: poëzie, hartkloppingen, de actualiteit van de wereld, het niets, de puberteit en het ritme van het hart, vindbaarheid en ontwikkeling.

Hans Puper interviewde H.C. ten Berge over zijn nieuwe bundel ‘Een kinderoog’. Ten Berge: ‘De herinnering als zodanig berust op een werkelijkheid van toen: van de vijf onderwijzende broeders – die uitstekend lesgaven – waren er twee die zich aan pedofilie schuldig maakten.’

Kim Longwood schrijft al meer dan 15 jaar korte proza, poëzie en artikelen. Met haar kennis van kunst en literatuur brengt zij graag realiteit, avontuur en fantasie samen. In haar werk zit droge humor, romantiek en pijn. Haar hyperactief brein kent maar één soort therapie. Ook runt zij het online kunst- en cultuurplatform deFINERTHINGSclub. Annet Zaagsma sprak met haar.

De herhaling van de dagen en wat daarin gebeurt stelt dichter Pieter Sierdsma gerust. Gaandeweg kristalliseert zich in zijn gedichten een wereld uit, die dichtbij is maar ook veraf. Hij zou zijn poëzie geen nadere kwalificatie willen geven, ook geen ‘tijdloze poëzie’. Godzijdank dat er poëziewebsites, sociale media zijn, want anders bestond hij als dichter niet, verzucht hij.

Hans Puper neemt na acht jaar en 250 (!) recensies verder, afscheid als recensent, hij blijft wel zijn columns schrijven. Zijn naam is in de afgelopen jaren een begrip geworden in de poëziewereld. Zijn mening doet ertoe. Hij wist zijn publiek te enthousiasmeren voor poëzie, een recensent in hart nieren. Janine Jongsma ging in gesprek met hem.

Een enkel woord, zoals 'trekhaakdichtheid' kan Cora de Vos prikkelen tot schrijven. Vogelaars, die zich massaal op een zeldzame steppekiekendief in een platgespoten weiland storten, doen dat ook. Of Donald Trump, geraniums en een goudvis in de kom. Als het om poëzie gaat, voelt ze zich vaak nog onervaren maar ze is allesbehalve dom, het ambachtelijk ploeteren is vallen en opstaan.

Anneruth Wibaut publiceerde dit jaar tegelijkertijd een autobiografische roman en een dichtbundel onder de titel ‘Toen mijn vader mij maakte’. Marten Janse sprak met haar over proza en poëzie. ‘Dichten is dienen, is woorden om leegte vouwen’, schrijft Anneruth in haar bundel. Maar het is ook leuk om te knutselen met taal, het is niet altijd zo heftig!

Dichter Frank Diamand is als filmmaker een ogen-mens. Iemand die constant kijkt en dat gaat zelfs terug tot hem als kind van vier, vijf. Hij denkt zelden na over het proces van schrijven maar het staat in zijn gedicht ‘Sublimeren’. Ook in dit interview het nog niet gepubliceerde gedicht ‘Wennen lukt niet’, geschreven drie dagen na de verjaardag van zijn overleden geliefde E.