Interviews
Over boertige nonnen en sonnettenkransenkransen
Bas Jongenelen promoveerde in november 2019 met Humor in 1561. Comt sotten / helpt sottelijck sotheyt bedrijven op zestiende-eeuwse rederijkershumor. Van ingenieuze zotheid getuigt het dat hij in onze eeuw samen met andere dichters sonnettenkransenkransen schrijft. Mocht er ooit een renaissance van de rederijkerstijd in Nederland komen, dan begint die bij Bas Jongenelen, aldus Jace van de Ven in Brabant Cultureel.
"En natuurlijk publiceren, dat is een eeuwig voortmeanderend doel."
In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het eenentwintigste gesprek, met Sacha Landkroon. Hij meandert erg graag mee, “er ligt zoveel moois voor het oprapen dat daar nog ontelbaar veel interviews en recensies aan te koppelen zijn. Als een rivier door het landschap zoekt dat gewoon zijn eigen loop in de tijd.”
"Hoe geven we onszelf (en anderen) vorm?"
Merel van Slobbe stelt zich vragen als "Hoe geven we onszelf (en anderen) vorm?” Ze denkt na en schrijft over (de kunstmatigheid van) identiteit en verkent het grensgebied tussen proza en poëzie en hoewel ze stelt dat het voldoening geeft om iets te doen wat geen direct nut lijkt te hebben, zijn haar observaties uiterst waardevol, pijnlijk en ontroerend.
"oefening kan leiden tot een goed in elkaar gezet gedicht"
In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het twintigste gesprek, met columnist Jan Loogman. Hij schrijft over wat hem treft in het nieuws of het dagelijks leven. en probeert dat te verbinden met regels uit bekende of onbekende gedichten. Hij noemt Meander een magazine dat gaat over een waardevol ambacht of is poëzie een waardevolle kunstvorm?
"Als de dialoog er niet is en geen context, dan vormen zich ook geen betekenissen."
De lang verwachte bundel van Akim A.J. Willems heet Op de rand van het zwijgen en gaat over het falen van menselijke communicatie, de taaluitingen van mensen zijn te vaak enkel nog meningen. De bundel beschouwt hij als de boeiendste evolutie in zijn schrijfproces. Marten Janse ging op zoek naar de mens achter de dichter.
"Hier en daar zijn inwisselbaar als je beweegt"
Wim Vandeleene debuteert in maart met de bundel Duikvlucht (uitgeverij De Zeef), een intrigerende verzameling gedichten waarin Sacha Landkroon geruime tijd rondzwom. Hij zag er de totstandkoming van de dichter in, de mens maar ook die van de wereld, bezorgdheid, activisme maar ook verandering, verbeelding en verlangen op vooruitzicht en vervulling.
"Vroeger las ik alleen dode dichters. Inmiddels vind ik levende ook wel leuk."
“Ik denk ook dat de kunsten het belangrijkste hulpmiddel zijn om zin aan het leven te geven, om zowel de waanzin als het goddelijke ervan begrijpelijk te maken. Of alleen maar om zin in het leven te hebben en het begrip te hebben dat het allemaal geen zin heeft.” Alja Spaan in gesprek met de dichter Palescue.
"volgens mij is dé taak van lightversedichters de relativering"
Christiaan Abbing werd dit jaar Nederlands Kampioen Light Verse Dichten. In gesprek met Inge Boulonois noemt hij dé taak van lightversedichters de relativering; er is zo veel polarisatie, zoveel zwart-wit. Een lightversedichter kan daar wat grijstinten in aanbrengen, met taal en humor als middel tegen het absolutisme.
Een tip voor lightversedichters in spe: begin met de clou!
"Terug naar de natuur"
Dichter Saskia Stehouwer wilde graag een bundel maken die de aarde niet belastte en die ook weer kon worden opgenomen in de natuurlijke kringloop. Dat impliceert inderdaad dat daarmee ook de gedichten verdwijnen tenzij we ze uit ons hoofd leren! Ook wil ze een boek maken over deze bundel en een flink stuk grond kopen voor aanleg van een voedselbos.