Interviews

Van Ron Hoeks (1960) verscheen in 2002 het gedicht 'Amputatie' in Meander. Dat gedicht werd eveneens opgenomen in de bundel Vijftig dichters. Het beste uit tien jaar Meander uit 2005. Over poëzie zegt Hoeks: "Het is voor mij bijna ademen. Ik sta er mee op en ga er mee naar bed. Ik denk bijna in poëzie, ook in de periodes dat ik minder schrijf. Het zit altijd wel in mijn hoofd." Tijd voor wat nieuw werk van hem in Meander.

'De gemiddelde volwassen deelnemer aan een schrijf- of dichtworkshop wil publiceren. Dat lijkt het doel. Men wil leren hoe te schrijven, zodat een publicatie van eigen poëzie of proza dichterbij komt. Soms lijkt de ambitie om zich kenbaar te maken de innerlijke noodzaak om te schrijven te vervangen. Maar misschien is dat gerelateerd aan de tijd waarin we leven', aldus Gerry van der Linden.

Charlene Winne stond begin februari op het grote podium van de Dag van het Woord in Harelbeke. Juryleden Willy Spillebeen, Herman Leenders en Maarten De Pourcq vonden haar inzending voor de jaarlijkse poëziewedstrijd de beste. Bekende laureaten als Bernard Dewulf, Peter Verhelst en Frank Pollet gingen haar voor. Meanderredacteur Sylvie Marie was erbij en stelde het nieuwe talent enkele vragen.

Taco Schreij en Joost van Zoest organiseren het poëziefestival Huis van de Poëzie. Sanne den Adel had een interview met hen over gepuzzel met de programmering, dichters in de cel, liefdesverklaringen van dronken bezoeksters, en de jas van Campert.

Joris Miedema eindigde bij de laatste twintig dichters van de Turing Nationale Gedichtenwedstrijd, een wedstrijd waaraan ook bekende dichters meededen en die hij achter zich liet. 'Haal de naam en het oeuvre van een schrijver weg en zijn referentiekader verdwijnt. Wat overblijft is een jury met een persoonlijke smaak. Dan zijn verrassingen altijd mogelijk', aldus Miedema.

Jeanine Hoedemakers: 'Als twintiger had ik het een poos nodig om dingen van me af te schrijven. Toen al had ik geleerd dat het best over jezelf mag gaan, als het maar origineel verwoord en deelbaar is. Inmiddels ben ik een streng criticus en laat mijn muze niet met zich sollen. Is het te veel ‘gottegot, die Jeanine’, dan schrap ik het hele vers'.

Daan de Ligt (1953) publiceerde vier dichtbundels en was tot voor kort stadsdichter van AD Haagsche Courant. Zes jaar lang schreef hij wekelijks een gedicht over zijn geboortestad Den Haag. 'Poëzie is te elitair geworden', vindt hij. 'Dat zie je ook terug in de verkoopcijfers van dichtbundels. Ik wil juist een publiek bereiken dat niet al te vaak met gedichten in aanraking komt. Dan is de krant een ideaal podium.'

'Nee, het was niet moeilijker dan wanneer er negatief of lauwtjes op mijn debuut was gereageerd', zegt Thomas Möhlmann over het schrijven van zijn tweede bundel Kranen open. 'Ik geloof dat het me er juist eerder van overtuigde dat ik blijkbaar toch niet helemaal gek was. Of anders in elk geval niet in mijn eentje.'

Nog niet zo lang geleden verscheen bij Uitgeverij De Contrabas De zon, het smalle bed, mijn lichaam, de nieuwste, prachtig vormgegeven bundel van Jabik Veenbaas. Sander de Vaan had een e-mailgesprek met deze opmerkelijke dichter over huismussen, lichtblauwe bikini’s, ecce homo en nog veel meer.