Meandermagazine

Het commentaar van Erik Solvanger. We bespreken de recensie van zijn bundel ‘Waarom het leven in een witte jas sneller gaat’ door Jeroen van Wijk. Over de ‘medische’ invalshoek zegt Solvanger dat dit maar een heel beperkte en eenzijdige visie: ‘Veel belangrijker in mijn werk zijn de klassieke en mythische thema’s, naast de absurdistische en de surrealistische thema’s.’

Annika Cannaerts, ‘de personages in mijn kortverhalen vind ik helden, een ander zou ze makkelijk losers noemen. Ze creëren waanzinnige constructies in hun hoofd om zich toch maar niet verlaten te hoeven voelen en ontvluchten daarbij de realiteit op onverschrokken en dappere wijze. Ook in mijn poëzie gaat het vaak over de troost van de verbeelding.’

Als je op zoek bent naar een overzicht van de stand van zaken in de Nederlandstalige poëzie, doe je er goed aan een editie van ‘Het Liegend Konijn’ aan te schaffen, zegt Maurice Broere. ‘De samensteller Jozef Deleu geeft je in dit blad een prachtige staalkaart van bekende en (nog) onbekende dichters.’

Op zaterdagmiddag 23 december organiseren Hans Heesen en Hans Puper een Meander Live Special, een feestje met H.C. ten Berge. Ter gelegenheid van zijn 85e verjaardag (een dag later) wordt hem een handboek aangeboden dat bestaat uit een serie artikelen over zijn dichtbundels, proza, essays en vertalingen. Ten Berge leest een bloemlezing voor uit zijn poëzie, hij krijgt een interview en gaat in op reacties van bezoekers.

Onno-Sven Tromp ervaart de gedichten in ‘Zabriskie’, de nieuwste bundel van Peter Verhelst, als intens en overweldigend: ‘Met zijn fysieke en zintuiglijke taal creëert Verhelst voor zijn reizen zeven verschillende droomwerelden, waarin alles kraakt en zingt, alles smacht en jankt.’

In een eigentijdse column wijst Jan Loogman ons op toekomstige daden. Dat de eerste daad die van het gesprek moet zijn, beseft iedereen. Hij haalt de twaalf lessen van Czeslaw Milosz aan uit het gedicht 'Wat heb ik geleerd van Jeanne Hersch?' Als zesde deze: ‘Dat de verslaving van de intellectuelen van de twintigste eeuw baratin was, ofwel: onverantwoord gekwebbel’.