Meandermagazine

Britt Corporaal vindt de tweede bundel van Yentl van Stokkum, ‘Winterbloeiers’ een prachtige bundel met een urgent gevoel: ‘De bundel schetst een wereld die ten onder gaat. De titel doet bovendien denken aan de vraag die Van Stokkum centraal lijkt te stellen in deze bundel: kunnen we nog wel gaan bloeien?’

Zijn deze dichters vergeten? Werk van Hans Vlek, Herman Gorter en Guillaume van der Graft. Wat betekent het woord 'liefde'? Wat het woord 'rood'? Wat 'God'? Zijn dat woorden waarvan zij hoopten dat die anderen zouden inspireren. Hebben ze geleid tot de poëzie van nu?

Jeanine Hoedemakers ziet zichzelf bij het lezen van ‘Voetafdrukken’ van Jeannette Coppens als een toeschouwer. Ze wordt niet in de gedichten gezogen en staat vaak aan de kantlijn. Maar: ‘Het moet gezegd, haar gedichten houden mijn aandacht goed vast, ze boeien.’ Ze omschrijft de poëzie van Coppens als 'stevig zacht'.

In het dagelijks taalgebruik spreken we van abstract en concreet. In de poëzie spreken we zelden over abstract, maar van hermetische gedichten als tegenhanger van figuratieve en anekdotische gedichten. Hermetisch betekent letterlijk 'afgesloten', 'geheimzinnig'. Willem Tjebbe Oostenbrink filosofeert over deze ‘moeilijke poëzie’ of ‘onverkende bron, rijk aan betekenis die ontdekt moet worden.’ Met een schets van verschillende materiële zaken en immateriële zaken.

Wist u dat ‘heimwee keert in vlinderslag in een honderddagenbad’? Dichter Gaël van Heijst maakt prachtige verstilde beelden met ‘vriestij die neerslaat in gaten op aarde / in de regels van mijn akker’. Zo leren we ook ‘het is hol de wolken te wegen / of te vragen aan een long / hoe een laatste zucht hoort te zuchten’.

Bij de start van de rubriek Commentaren hebben we eigenlijk maar één vraag: Wat maakt iemand tot een goede recensent? We stellen deze vraag aan recensent Hans Puper. Als oud-redacteur recensies geeft hij zijn persoonlijke mening hierover. Het commentaar van Hans Puper.