Meandermagazine

Kamiel Choi komt in het debuut van oogarts Oscar Tops mooie taalvondsten tegen en verrassend veel scherpe diagnoses van onze werkelijkheid. Het thema in ‘Laserbundel’ is zichtbaarheid. Choi signaleert ook een bepaalde werkwijze: ‘De gedichten lijken tot stand gekomen door toepassing van een standaardrecept met als basis de cryptische codering van een ervaring.’

‘Mezelf dichter noemen’, zegt Christophe Batens, ‘voelde onwerkelijk en tegelijk helemaal juist aan. Sindsdien ben ik een vollediger mens. Je hart volgen: ik kan het iedereen aanbevelen ;-)’. Een gedicht schrijft hij in de eerste plaats omdat het gedicht vraagt om geschreven te worden en hij gelooft dat het gedicht zelf dicteert wanneer het klaar is.

In de bundel met de aparte titel ‘zijKant’ van Gerlinde Weze treft Paul Roelofsen gedichten aan die veelal persoonlijk zijn, maar nergens sentimenteel worden. Het gezin neemt een grote plaats in. Hij concludeert: ‘Een bundel, waarin men prachtige poëzie aantreft, meestal toegankelijk en herkenbaar, en met diepe gronden.’

Het 2e deel van onze nieuwe rubriek, 'Een wereld vol sonnetten', verzorgd door Simon Mulder in samenwerking met uitgeverij HetMoet en het Feest der Poëzie. Vandaag ‘Sonnet LXI’ van P. C. Boutens, uit ‘Glanzende geheimenis’. De toelichting is bedoeld als cultuurhistorisch, biografisch en cultuurfilosofisch grasduinen rondom het gedicht.

Peter Vermaat boog zich over ‘Het boek der beelden - Das Buch der Bilder’ van Rainer Maria Rilke, in de vertaling van Gerard Kessels. In deze bundel staan een groot aantal van Rilkes mooiste en beroemdste gedichten. Vermaat richt zich op de vertaling en de kenmerken ervan. Hij begrijpt dat Kessels de muzikale toon van het origineel overeind heeft gehouden door gebruik te maken van rijm en klankherhaling. Hij toont daarnaast aan dat dit soort principiële keuzes altijd consequenties hebben.

In het calvinistisch deel van de Lage Landen tonen we geen grote gevoelens, geen grote woorden. Ironie in de poëzie komt in grote lijnen neer op het zachtjes bespotten van emoties door er badinerend over te schrijven. Zelf is dichter Rogier de Jong ervan doordrongen dat echte poëzie een ziel heeft. Hij gaat ons – met een zaklantaarn – voor in Letterenland.