Meandermagazine

Hans Franse is erachter gekomen dat dichten hard werken is en tijd en rijping vraagt. ‘Klaar ben je nooit.’ Het zal wel met zijn leeftijd te maken hebben dat hij terugkijkt, maar deze terugblik kan geen kwaad. We halen Bert Voeten terug en de zon, een ‘Zomermiddag aan de Amstel’, de polders, het Kalfje en de Kalfjeslaan nog ongeschonden, en zijn eerste dichtproeven.

De gedichten van Kathleen Boogmans zijn eenvoudig en helder en toch hebben de opgeroepen beelden voldoende gelaagdheid. Het thema blauw – de verbroken relatie – komt in alle gedichten duidelijk tot uiting. ‘Wij heffen geen liederen meer aan’, we doen het met deze gedichten, vloeien alsnog samen, wikkelen deze jas om ons heen, terwijl de zee alleen maar blauw blijft.

Het boekwerk 'Kopwolven' bestaat uit de persoonlijke gedichten van Martin Knaapen en de indringende illustraties van Marcel Herms. Iris van de Wetering was in haar recensie lovend over deze uitgave. Janine Jongsma neemt met dichter Knaapen de recensie onder de loep. Hij is blij dat Van de Wetering de bundel goed heeft gelezen en zeker ook dat zij haar eigen interpretatie heeft van de teksten. Want: ''Er zijn immers ‘geen absolute waarheden’.''

Alfred Schaffer over de Afrikaanse literatuur, de Afrikaanse taal, ‘altijd óók de taal geweest van ondermijning, kritiek, verzet van binnenuit, bevrijding, van hybriditeit en het subversieve.’ Hoe Breyten Breytenbach nog steeds een aanwezigheid is waartoe je je als Afrikaanse dichter verhoudt. Over de huidige generatie jonge dichters, die bezig is de Afrikaanse poëzie opnieuw grondig te vernieuwen en te verrijken, en meer...

Het is ongebruikelijk om een recensie te beginnen met de bespreking van het nawoord van een bundel, en die bespreking ook nog eens langer te maken dat dat nawoord zelf. Dat Hans Puper dat toch doet heeft een verdrietige achtergrond: Esther Jansma schrijft in haar ‘Naschrift’ dat ‘We moeten “misschien” blijven denken’ waarschijnlijk haar laatste bundel is, want ze is ernstig ziek. Zij noteerde nog eens wat haar al jaren bezighoudt.

Het 5e deel van onze rubriek, 'Een wereld vol sonnetten', verzorgd door Simon Mulder in samenwerking met uitgeverij HetMoet en het Feest der Poëzie. Vandaag over Jorge Luis Borges en zijn vertaler Paul Claes, de bundel 'Everness' en de spiegelmetafoor, voor de oude Grieken nog een bron van waarheid, bij Borges echter, een man van de 20e eeuw, een modernist, een surrealist, niet meer.