Meandermagazine

Johan Reijmerink boog zich over ‘Onster Target’, de laatste bundel van Annemarie Estor: ‘Niet het Monster Target als geestverruimend drankje, maar het monsterachtig gedrocht dat we wereldeconomie noemen, en alles wat daaruit voortvloeit, bedreigt ons dag in dag uit. Estor spreekt zich bijkans pamflettistisch uit in deze korte krachtige verzen die weinig aan het misverstand overlaten.’

Een nieuwe serie die wekelijks een antwoord probeert te geven op de vraag Wat Maakt Een Gedicht Goed? Kun je zo’n vraag wel beantwoorden? De medewerkers van Meander zijn achtereenvolgens serieus, speels, poëtisch, humoristisch, streng, onderhoudend, kort, (iets) te lang, verlegen, duidelijk, zeker, geërgerd, motiverend, vluchtig of vragend. Het twintigste antwoord komt van Peter Vermaat.

In de bundel ‘De zon regent koperen spijkers’ van Bart Plouvier zijn vele mooie reflectieve gedichten te lezen over het banale en het verhevene, volgens Marc Eyck. ‘De dichter beschikt over een groot repertoire aan woorden waardoor hij treffend beelden en gevoelens weet neer te zetten.’ Wel vraagt hij zich af of er redactionele begeleiding is geweest aangezien de bundel taalslordigeheden bevat.

Hans Franse ontroert in een column waarin hij zijn overleden naasten herdenkt. Crisantemi van Puccini, dichtregels van Boutens, mist over het landschap en kleuren van de herfst begeleiden schrijnend gemis. De dood als onverwachte bezoeker, als stille vennoot of zoals Marleen de Crée eindigde, onafwendbaar: Onze / stappen dralen op het vossenpad. / en toch, we naderen wat we nog / niet zien.

Hettie Marzak bespreekt het gedicht 'Caligula' van Hugo Claus (1929-2008) uit de  bundel met de betoverende titel 'Het huis dat tussen nacht en morgen staat' (1953). Claus kiest er - vreemd genoeg - voor om in dit gedicht een andere kant van Caligula te laten zien: niet de Romeinse keizer die een wreedheid begaat, maar juist een barmhartige daad verricht, ook al is die irrationeel. 

Hans Franse schreef een persoonlijke longread over de speciale bundel ‘Iets kleins volstaat’ van Eric van Loo. Deze bundel is samengesteld door de redactie van Meander na het overlijden van onze collega. Een eerbetoon aan hem en zijn poëzie. Hans Franse: ‘Ik beschouw de bundel als een prachtig kleurrijk herfstboeket, waarin elk blaadje van melancholie en eindigheid getuigend, een onherroepelijke schoonheid en een gevoel van tederheid en bewondering oproept.’