Meandermagazine

De nieuwe bundel van Moya De Feyter wordt door haar uitgever aangeprezen als ‘een caleidoscopisch prozagedicht’. Herbert Mouwen vindt dat ‘Massastrandingen’ veel zelfwerkzaamheid van de lezer vergt: “De vele teksten die op allerlei wijzen verspreid zijn over de bladspiegel in verschillende lettertypes en met een variëteit aan al dan niet vetgedrukte zwart- en grijstinten roepen bij mij het beeld op van de lezer als strandjutter, die heel wat teksten die zijn aangespoeld op te rapen heeft.”

Deze week neemt redacteur Eric van Loo de lezer mee voor een kijkje achter de schermen. Volgens ‘Onze Taal’ is zowel typfout als typefout correct. Dat neemt niet weg, dat we de tekst zonder typfouten bij de lezer willen bezorgen, zeker waar het gaat om het hart van de tekst: het gedicht. Er zijn dichters voor wie hoofdletters heilig zijn, anderen struikelen al over een komma.

Frans Terken schreef vanaf 2008 een dichtwisseling met Joop Scholten, tot aan diens overlijden in 2018. Het gemis is voelbaar, de inspiratie minder en toch probeert hij in beweging te blijven want in poëzie immers schuilt zoveel troost en kracht. Het gedicht voor Joop Scholten is zo'n voorbeeld waarin stilte oplost omdat het benoemd wordt.

Kamiel Choi over ‘Dansen te ontspringen’ van Rosa Schogt: “De titel intrigeert. Welke dans ontspringen we in deze poëzie? Waarom heet de bundel niet ‘Dansen ontspringen’, maar ‘Dansen te ontspringen’? Het ‘te’ associeer ik met een imperatief, iets wat we te doen hebben. Dansen te ontspringen is dus zelf een bezigheid, ja het is zelf een dans. Dat maakt deze titel paradoxaal en intrigerend.’ Het is ‘verfrissende poëzie die ik veel liever lees dan doorwrochte metafysische zwaarwichtigheid”.

In het ouderlijk huis van dichter Meliza de Vries was geen stukje behang nog zichtbaar, op alfabetische volgorde stonden daar de boeken. Op ooghoogte voor haar stond de bundel van Neeltje Maria Min, Voor wie ik liefheb wil ik heten. Vanaf dat moment wist ze wat ze wilde: songteksten schrijven zonder muziek. Daarnaast betekent taal vooral communicatie.

Eindelijk een poëziebundel waar je wat aan hebt, dacht Ernst Jan Peters bij het lezen van ‘Wat je moet doen als je over nijlpaard struikelt’. Gedichten waar je wat aan hebt van Edward van de Vendel. Nuttige en leuke bundel, ook door de illustraties van Martijn van der Linden, en niet alleen voor kinderen! Een recensie maken was een makkie want het laatste gedicht was er een waar je als boekbespreker meteen mee aan de slag kunt, weer een gedicht waar je wat aan hebt dus...