Meandermagazine

Over Italianen die nauwelijks een boek lezen en de uitzonderingen die het boek als cultuurgoed van ongekende waarde beschouwen. De uitpuilende bibliotheek in het dorp van Hans Franse met een verzameling boeken van oude expats, geeft in ieder geval voldoende inspiratie voor een column, excursie, televisie-uitzending, zelfs geruzie: daar ligt een boek in een wel heel rare taal....

Herman Jan Scheltema (1906 –1981) gold als een markante hoogleraar rechtsgeschiedenis aan de Rijksuniversiteit Groningen. Vooral op jongere leeftijd publiceerde hij poëzie, onder het pseudoniem N.E.M. Pareau. Voor Pieter M. van Sterkenburg is ‘De sidderrog’ een bijzonder gedicht. Een klassiek sonnet, op het eerste gezicht wat archaïsch en bedaard. Maar leest u vooral door: het venijn zit hem in de staart.

‘Stilstaand leeft alles hier’ is een bloemlezing uit het werk van de in 2015 overleden H.H. ter Balkt. Peter J.R. Vermaat vindt hem een groot dichter. Over het gedicht ‘Grote beuk’ zegt de recensent: ‘In die grote, nu omgevallen en in zijn eigen gat begraven boom zie ik de dichter, die naar zichzelf kijkt als hij er eenmaal niet meer is. Wie zijn eigen dood voorspelt, is geen profeet, maar wie in dat vooruitzicht de verbinding tussen hemel en aarde kan leggen, is waarlijk een dichter.’

'Ontleed mij tot ik weet waarvan jij bent gemaakt' is een regel van dichter Gijs ter Haar, want 'als niemand je snapt weet je niets te delen' en delen wil hij in de breedst mogelijke zin. 'Het is wellicht zelfs de enige rechtvaardiging voor het bestaan van de kunstenaar.' Poëzie was de trigger die hij op nodig had - dat zou best eens voor ons allemaal kunnen gelden.

‘Lijfrente’ van Vrouwkje Tuinman is een opgewekte bundel terwijl alle gedichten gaan over dood, afscheid nemen en rouw ervaren. Hoe kan dat, vraagt Ernst Jan Peters zich af. Is het de ironische afstand die maakt dat het gemakkelijker is om te praten over het grote gemis?

Ze had niet veel te vertellen, zei deze bescheiden dichter toen we haar uitnodigden voor een interview, maar haar gedichten wilde ze wel delen. Johanna Kruit schrijft haar hele leven al poëzie voor volwassenen en kinderen, van haar verschenen ongeveer 50 dichtbundels en kinderboeken. Daar voegt ze regelmatig nog iets aan toe bijvoorbeeld via Facebook en gelukkig nu ook hier.