Meandermagazine

'Jij zegt alles gebeurt nu.' Mindfulness in de gedichten van Saskia van Leendert, even stilstaan bij de geluiden van de oerknal en meer!

Romain John van de Maele vindt dat ‘Derwisj ben ik, dansende derwisj’ van Halil Gür ‘te weinig poëtische spankracht heeft om als dichtbundel te overtuigen. (…) Gür is wel een mens van goede wil, een liefhebber van het mens-zijn in al zijn facetten, en die daar ook vaak heeft over nagedacht. (…) Wie gemakkelijk het etiket ‘gedichten’ opzij kan schuiven, vindt in de existentiële zoektocht van Gür heel wat aanknopingspunten voor een zinvol leven en samenleven, ook wanneer men het creationistisch wereldbeeld van de schrijver niet erkent.

Peter J.R. Vermaat recenseerde ‘Negenentwintig dingen en één afscheidszang’ van Geert van Istendael. Hij vindt hem een goed ambachtelijk dichter die kleine verwonderingen verwoordt of schrijft over wat onherroepelijk voorbij is. In de gedichten lijkt hij zelf niet aanwezig, behalve in ‘Afscheid van Brussel’, dat onder andere gaat over de terroristische aanslagen in 2016.

Het sonnet ‘Mijn lief, mijn lief, mijn lief’ is één van de bekendste gedichten van Pieter Corneliszoon Hooft (1581-1647). Al is het maar, omdat de letterkundigen elkaar hierom meermalen in de grijze haren vlogen. René Leverink blaast het stof van de letters, en treft een kunstig en klankrijk gedicht aan, waarmee P.C. Hooft (jawel, van de latere dure winkels) zijn jonge geliefde of in ieder geval zichzelf het hoofd behoorlijk op hol bracht.

Met ‘Lopen op los zand’ hebben Daniel Billiet, Erwin Steyaert, Hilde Pinnoo, Hilde Van Cauteren en Ann Van Dessel een groot aantal bijzondere en goed leesbare gedichten over een moeilijk onderwerp geschreven. Vrijwel alle facetten van de ziekte komen aan bod. Het wordt nergens sentimenteel, omdat alle gevoelens die kanker teweegbrengt er mogen zijn. Verdriet, pijn, medeleven, woede en zelfs rancune. Reden genoeg voor Eric van Loo om deze bundel een jaar na zijn verschijning alsnog te bespreken.

‘Mijn gedichten zijn vaak licht van toon. Maar op een magische manier moet er altijd een vertelling, een gedachte of bespiegeling in verborgen zitten. Het mooiste van poëzie is heel simpel, het gaat om het wonder, iets wat je niet begrijpt en waar je ontzag voor hebt en dat iets transformeer je in iets anders.'