Meandermagazine

Er zit een grote, felle zintuiglijkheid in de gedichten van Sijmen Tol die erg aantrekkelijk is. De koude van een vroege zondag is voelbaar en het vreemde van de bijna onbekende vader die op andere dagen met zijn botter de vis binnenbrengt en nu samen met het kind naar de kerk wandelt. En dan die prachtige vraag ‘Wist ik wat schoonheid was?’

Iris Le Rütte is beeldend kunstenaar en dichter. In, ‘Ik mis je van dichtbij het meest’, gaat de poëzie gepaard met haar tekeningen. Tom Veys zegt erover: ‘Helder en uitnodigend en met een blik op bespiegelingen sluiten woord en beeld bij elkaar aan. Beeld en woord spreken trouwens elkaar aan.’

Dichter Ria Westerhuis is tweetalig, ze schrijft zowel in haar streektaal als in het Nederlands. Ze ligt nog steeds geworteld met de benen in de Overijsselse grond, maar met haar hoofd op het kussen in Drenthe en haar lijf een beetje zwevend boven de Rest! Ze bedacht ook het eRWeens, waarom was dat?

De bundel ‘Tegelijkertijd’ van Karel Wasch is gebaseerd op zijn (jeugd)herinneringen. Jan van Gulik vindt het een unieke bundel omdat de dichter de thema’s weemoed en melancholie goed weet te vangen.

Als lezer moeten we onze rationaliteit en neiging tot analyseren opzij zetten om in het mysterieuze en sterk zintuiglijke universum van deze gedichten te komen. Hier en daar sterk beeldend - daar waar vrouw of man uit een rotswand gloeit - , maar er zit ook iets van mooischrijverij in. Welkom in de wereld van Peter De Voecht.

Peter Vermaat bespreekt de verzamelde gedichten van Bernard Dewulf (1960-2021) in ‘Licht dat naar ons tast’. Om tot de kern te komen van het dichterschap van Dewulf doet hij dat in een longread. Vermaat meent twee belangrijke elementen te kunnen ontdekken in zijn gedichten. Het eerste is het gegeven van het strikt persoonlijke en het tweede is de objectivering van het subject.