Meandermagazine
Poëzie in beweging
Interview Frank Pollet
‘Niet de mens, maar zijn werk, maakt de dichter’, zegt Frank Pollet. ‘Schrijven is hard werken, en gaat traag vooruit. Ik schrijf niet graag. Ik pruts liever tot er iets staat dat me aanstaat. Ik noem me niet meteen een dichter maar een prutser. Of een technicus. Ik heb een obsessie voor het juiste woord.’
Verzamelbundel - Het gras lacht groen
De verzamelbundel ‘Het gras lacht groen’, wil met klimaatgedichten en korte verhalen hoop bieden voor de toekomst. Kamiel Choi vindt de bundel prachtig vormgegeven met mooie illustraties erin, maar mist een gebrek aan humor om klimaatontkenners op andere gedachten te brengen. Hij vreest dat de bundel ‘te lief is om te zorgen voor reuring en een verschuiving in het denken van zijn lezers.’
Michiel J. Ris
Er zijn niet veel dichters die over hun grootouders schrijven en dan ook nog eens in mooie zinnen als ‘hij droeg zijn Alzheimer als een natte sok in nette schoenen’. Een verademing om te lezen, deze stromende zinnen met de Lethe als symbool voor de bron, de levensstroom. Het geheel ademt de vertrouwde sfeer van toen en ontroert.
Ali Şerik - De zachte veren van de tijd
Ali Şerik beschrijft in zijn bundel, ‘De zachte veren van de tijd’, in epische verzen, het lot van vluchtelingen in deze tijd en weeft de verhalen van vroeger erdoorheen. Anneruth Wibaut is zeer te spreken over de rijke taal en de bundel in zijn geheel: ‘Ali Şerik heeft een groots werk geschreven waarmee hij vluchtelingen hun volwaardige plek als mens geeft in de geschiedenis. De toekomstzoekers worden individuen onder zijn handen.’
Des dichters werk
Wopke van der Lei pleit ervoor dat Meander meer gaat doen voor poëzie op school en een lans breekt voor meer poëzie in het voortgezet onderwijs. ‘Gedichten lezen verbetert de leesvaardigheid van de lezer. We moeten de taal boven het thema plaatsen en wie goed leest, krijgt de inhoud automatisch mee. Bovendien scherpt het vaak aanwezige puzzelelement in gedichten het puberbrein.’
Inge Boulonois
‘Licht verteerbaar met een aangename nasmaak’, zei een recensent eens van de poëzie van Inge Boulonois. Volgend jaar hoopt ze ter gelegenheid van haar tachtigste verjaardag een zevende bundel uit te geven. Ook deze nieuweling zal lichtvoetig worden en naast gebonden gedichten als sonnetten, topo’s, epigrammen wederom kleurige pictobollekes en figuurverzen herbergen. Alvast een voorproefje van de bundel.