Meandermagazine

In ‘Aardvark tremendum’, de tweede bundel van Ferdy Karto, komen geen leestekens voor en worden versregels afgebroken op een onverwachte manier. Dit maakt de gedichten niet gemakkelijk, zegt Hettie Marzak. Maar: ‘Woorden uit andere talen, andere tijden, vol verwijzingen naar wetenschap en mythologie, woorden die niet direct in het alledaagse taalgebruik voorkomen, zij laten zien hoe Ferdy Karto bezig is de taal naar zijn hand te zetten.’

Wim van Til let even niet op tijdens de les, bladert wat door het boek voor de Nederlandse taal en stuit plotseling op een gedicht. Hij leest en is helemaal verkocht. Dit gaat over hem. Vanaf dat moment bladert hij in zijn leerboeken Nederlands eerst naar gedichten en daarna pas naar het opgedragen werk. Toen hij zijn diploma ophaalde, had hij thuis een boekenkast met 957 dichtbundels.

Het thema van ‘Demarcaties’, het debuut van Michael ter Maat, betreft bestaande en bedachte grenzen. Geboren in Ethiopië dreef hij in een biezen mandje de Nijl af en schoot uiteindelijk wortel in Groningen. Paul Roelofsen vindt het een sterk debuut en een verrijking dat je via de QR-code de stem van de dichter hoort die de bundel voorleest.

Bij de teksten van zijn vader voegen zich vanzelf andere bij, zegt Jan Loogman, op deze manier is zijn vader plezierig in het bestaan aanwezig. Misschien weegt het op tegen de herinnering aan zijn onbegrepen drift. De teksten liggen in zijn hoofd nog altijd voor het grijpen. Van ‘de held van Wipperdingen’ tot aan reder Bos uit Heijermans’ Op Hoop van Zegen.

Met de logica uit zijn vakkenpakket, komt deze dichter tot nuchtere regels als ‘Ik sta hier al een hele poos te kijken. / De Maas raast voorbij. / Het doet me denken / aan hoe de Maas voorbijraast.’ Om verderop te concluderen ‘Dat is geen poëzie. / Zo gaat dat in Rotterdam.’ Maar dit dus wel: poëzie, geërfd van een grootvader.

‘De grote oversteek’ van de Roemeense Lucian Blaga uit 1924 in de vertaling van Joan Stam laat een mooi tijdsbeeld zien. Tom Veys zegt erover: ‘De gevoelige Lucian Blaga schippert dus tussen platteland en grootstedelijkheid. De symbolische oversteek die we in de titel herkennen, is in veel elementen te vinden. In een leven naar de dood, in een dood naar het leven.’