Meandermagazine

In een longread bespreekt Peter Vermaat het verzamelde werk van Ingmar Heytze: ‘Voor jou altijd alles’. Hij vindt de poëzie van Heytze zonder twijfel onderhoudend, maar zegt ook: ‘Het is klein leed dat de klok slaat, Heytze is geen dichter die de lezer net zo lang te grazen neemt tot de rafels erbij hangen.’

Je kunt J.H. van Dijk geen ‘vergeten dichter’ noemen, want op enkele lezers na heeft niemand zijn werk gekend. Zijn poëzie fascineerde Jan van der Vegt omdat ze in het post-experimentele poëzieklimaat van de jaren ’60 een eigen stem liet horen. Hij verbond agressieve natuurkrachten en seksualiteit met de technische krachten die de kosmos bereikbaar maken en de wereld bedreigen.

Zijn deze dichters vergeten? Werk van Tsjêbbe Hettinga, Arend Serné en P.C. Koning. Randstedelingen en vrijbuiters, eilandbewoners en kluizenaars, reizigers en thuisblijvers. Ze wilden gehoord worden maar streefden geen bewondering na. Ze waren en zijn inspirerend en ontroeren tot op heden.

Marc Reugebrink komt na 32 jaar weer met een nieuwe bundel. Over ‘Om honing gaat het niet’, zegt Marc Bruynseraede: ‘Ik voel in het hele schrijven van Reugebrink de hunkering om iets moois en échts tot stand te brengen, waarmee hij ONTKOMEN kan aan de doem van de zinloosheid en dat BLIJVEND kan zijn, van betekenis.’

In eerste instantie is een gedicht schrijven – net als schilderen – ademhalen, een manier om mezelf en de wereld rondom mij te fileren, zegt Johan Clarysse in dit interview. Ook poëzie nodigt uit tot traagheid, tot anders en opnieuw lezen, al is het maar door de witregels. Net zoals de kijker mede het schilderij maakt, maakt de lezer mee het gedicht.

Van Roel Richelieu Van Londersele verscheen ‘Het vriendenloket’, alweer zijn twaalfde bundel. Tegelijkertijd verscheen ook ‘Het handboek Van Londersele’ onder redactie van Carl De Strycker en Koen Vergeer. Hettie Marzak gaat er dieper op in. Een tweeluik.