Meandermagazine

Tom Veys is onder de indruk van de bundel ‘Het voorland’ van Herman Leenders. In deze beeldrijke poëzie is er ‘het traag dansen op soms lugubere gedachten in een voorland.’

Voor Micha Hamel is scheppen een 'heilig moeten': als hij te lang niets maakt, voelt hij zich steeds leger worden. Na de publicatie van de bundel 'is daar iemand' (over zijn verblijf in een psychiatrische kliniek), wil hij geen boegbeeld of spreekbuis voor een stoornis worden. Wel vindt hij het productief om open te zijn over zijn ervaring van ziek zijn naar herstel.

De heruitgave van Slauerhoffs ‘Oost-Azië’ door fotograaf Marco van Duyvendijk is een mooi gebonden exemplaar. De foto’s maken verbinding met de tekst, volgens Peter Vermaat, maar zijn gelukkig een aanvulling en geen invulling.

In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het zesenveertigste gesprek, met Cora de Vos. Over haar kennismaking met poëzie en over Meander. ‘Braaf is Meander niet, sommige recensies vind ik uitgesproken controversieel. Maar dat kan en mag, aan een braaf magazine valt niet veel eer te behalen. Af en toe moet je als lezer de wenkbrauwen fronsen, je eigen mening herzien.’

Ivan Sacharov vindt het jammer dat Anne Nederkoorn in de bundel ‘Vitaal tussengeluid’ in onpersoonlijke taal juist een afstand schept: ‘Ook op papier kun je immers stilte – waarin tussengeluiden te horen zijn – wegpoetsen door te veel te praten.’

Rogier de Jong over de Poetsclub, de hotspot in Rotterdam waar iedere eerste woensdag van de maand dichters uit alle windstreken en van alle rangen en standen komen voordragen. Je meldt je, gaat bij de toog staan en doet je ding. Bam. Kleeft aan poëzie voor sommigen een elitair imago, bij de Poetsclub is de dichtkunst van en voor iedereen.