Recensies

Marijke van Hooff is op bescheiden niveau een multitalent. Zij zingt, heeft enige naam als portrettist en schrijft proza en poëzie. Zij debuteerde in 1984 met Een huid van regen en schreef nadien een heel oeuvre bij elkaar. Eind vorig jaar publiceerde zij Zij die mij bewoont, een bundel die in het teken staat van haar zeventigste verjaardag.

De man die ophield te bestaan van Ingmar Heytze beschrijft geen magische gebeurtenis, geen stervensproces, maar de geboorte van een vader in al zijn facetten: de romantische, maar vooral ook de aardse en alledaagse. In heel gewone woorden raakt de dichter grote thema's aan. Gewone woorden in krachtige, kernachtige zinnen. Maar o zo invoelbaar.

Om je schouders hang ik de nachten is de debuutbundel van Myrte Leffring. De veertig gedichten kennen een nuchtere toon, die zich goed leent voor romantische onderwerpen.

Guido De Bruyn geldt als 'geheimtip in de Vlaamse poëzie'. Hij won in 2012 en 2014 de poëzieprijs CC Boontje, was tweemaal laureaat van de Klara-poëzieprijs en ook zijn verhalen werden meermaals bekroond. Zijn jongste bundel is getiteld Blakte, dat volgens het woordenboek een vlakke, bewegingsloze uitgestrektheid of een windstilte betekent. De lezer verwacht dus ingetogen poëzie die de pagina's waarop ze gedrukt werd, nauwelijks durft te beroeren uit angst deze gewijde stilte te doorbreken. De twee thema's van de bundel, afscheid en schoonheid, leunen dan ook perfect aan tegen deze windstilte.

Krijgskunst is het debuut van Brigitte Spiegeler, naast dichter beeldend kunstenaar en advocaat. De bundel heeft zeven afdelingen, die zonder uitzondering met strijd hebben te maken. Veel gedichten zijn in deze context poëticaal te lezen: het gaat om de verovering van goede poëzie. Hoe gaat haar die strijd af?

In Pauline Pisa's Halfrust hebben de gedichten meestal een anekdotische invalshoek, maar de beschreven werkelijkheid wordt al snel vertekend; er is daarbij vaak de suggestie van ingrijpende gebeurtenissen, maar omdat nooit het hele verhaal wordt verteld, blijft er een geheim bewaard en de afstand tussen de in de gedichten opgeroepen 'ik' en de lezer precies groot genoeg om de laatste niet zijn belangstelling voor die 'ik' te doen verliezen. Een prima bundel die helaas ontsierd wordt door enkele slordigheden.

Begin maart verscheen Voor altijd ergens, een bloemlezing van de gedichten van Esther Jansma. Ze heeft die zelf samengesteld en dat is interessant: ze vormen een staalkaart van haar voorkeuren. Zo is meer dan de helft afkomstig uit haar laatste twee bundels, Alles is nieuw en Eerst. De titels van de bundels ontbreken, maar in de verantwoording is de herkomst van de gedichten te lezen. De ordening is chronologisch en daardoor is haar poëtische ontwikkeling goed te volgen.

In de serie 'Dichters voor bijna niets', dat aardige initiatief van Kees Godefrooij, verscheen onlangs Hemeltrans, elf dichters hogerop voor bijna niets. Het is al de vierde bloemlezing met werk van landelijk niet zo heel erg bekende, maar wel serieus te nemen dichters.

Kunstenaar Willem Snitker en dichter John Schoorl brachten met Hoor de zieltrein een ode aan Search for the new land van jazztrompettist Lee Morgan. Helaas vervalt het boek in herhaling, omdat het een en hetzelfde register bespeelt.