Recensies

Slauerhoff-liefhebbers opgelet! Als deel tien van de Prominentreeks van uitgeverij Tiem verscheen de studie die de in Portugal wonende Nout Van Den Neste schreef over Slauerhoff en diens relatie met de Portugese cultuur, met name die met de fado (door de UNESCO inmiddels bestempeld als cultureel erfgoed!) en het levensgevoel dat daarin wordt uitgedrukt. Het boek Vida triste, niet alleen de titel van een van Slauerhoffs bekendste eigen gedichten, maar ook die van een beroemde fado uit de jaren ’20 en ’30 van zangeres Maria Alice, beschrijft hoe Slauerhoff, die regelmatig fadoplaten kocht, de Portugese volksmuziek beleefd moet hebben en als inspiratiebron gebruikte voor zijn eigen gedichten. Met name de saudade, de Portugese vorm v

Voor De 100 beste gedichten van de Eerste Wereldoorlog kon Geert Buelens putten uit zijn omvangrijke (672 blz.), al in 2008 verschenen bloemlezing Het lijf in slijk geplant, een boek dat destijds gelijktijdig uitkwam met zijn imposante studie Europa Europa! Over dichters van de Grote Oorlog, waarin hij liet zien dat het schrijven van poëzie over WO I niet was voorbehouden aan de Engelstalige dichters alleen.

De beloofde dinsdag van Martijn den Ouden zit vol tegenstellingen: niet alleen staat het kind tegenover de volwassene, ook thema’s als heiligheid en onheiligheid (of hier: ‘onreinheid’) worden aan de orde gesteld. Opvallend is verder de aandacht voor kleur in de bundel. Het zal alles te maken hebben met de achtergrond van de auteur. Den Ouden studeerde af aan de Gerrit Rietveld Academie te Amsterdam.

In stille nachten van Till Lindemann, zanger van de Duitse band Rammstein, is een door en door romantische bundel, waarin melancholie om het verlies van schoonheid, trouw en onschuld samengaat met grofheid, bruutheid en agressie.

De gedichten in Thuis van Geert Buelens geven zich niet makkelijk prijs, maar dat irriteert niet. Hij maakt nieuwsgierig, speelt met taal en inhoud - de vorm is nadrukkelijk aanwezig - en nodigt daarmee uit tot herlezing. Niet een keer, maar meerdere malen.

Serge van Duijnhovens Vuurproef is de getuigenis van iemand die op een keerpunt in zijn leven lijkt te staan en zich daarvan rekenschap gevend meteen ook het totale menselijke bestaan beschouwt. Het is de serieuze onderliggende teneur van een bundel die beoogt 'waarheid' te schrijven.

Een romantisch dichterschap, dat van Rogi Wieg. Een dichter die ook zijn nieuwste bundel Afgekapt dichtwerk de grote onderwerpen liefde, vriendschap, dood, vergeefsheid, zo op de huid zit, dat het onvermogen om ze in taal te vangen zich uit als verstarring.

In de reeks vertaalde van uitgeverij P Al weer enige tijd geleden verscheen Beschrijving van de leugen (Descripción de la mentira) van de Spaanse dichter Antonio Gamoneda, vertaald door Bart Vonck. Het derde deel in een serie over de vertaalde poëzie van Uitgeverij P.

Maarten Embrechts schrijft in Dagen van koffie en van brood autobiografische poëzie, die – in mijn ogen althans - enigszins folkloristisch aandoet. Als niet-Belg proef ik duidelijk verschil. Maar dat is niet het punt wat hij wil maken, denk ik. Embrechts gaat het meer om de worsteling van het volwassen worden in een milieu dat niet onverdeeld positief staat tegenover een andere (seksuele) geaardheid. Een geaardheid, mogen we aannemen, die ook bij de band met zijn moeder – met wie hij zich meer dan eens vergelijkt – een belangrijke rol speelt.