Recensies

Het is moeilijk om te duiden wat je precies raakt in poëzie. Ik was lichtelijk ontdaan na lezing van Kruisgang. Voor mij een garantie van 'de echtheid' van deze gedichten. Ze verwonderen ook. Je raakt er niet snel op uitgelezen. Los van de poëticale kwaliteit van deze bundel die ik een hoge acht, is het juist het illusieloze wat mij aantrekt. Aldus Levity Peters over de tweede bundel van Frieda Snel.

Wat is het een verademing om deze goed geschreven verzen te lezen. Ze zijn klassiek in de zin dat zij over wezenlijke zaken gaan, maar staan in de tijd. Hier is een dichter die zijn vak verstaat, zijn zinnen ogenschijnlijk moeiteloos schreef, maar niet glad sleep. Nergens staat een woord teveel, in deze bundel geen gedicht zonder wezenlijke inhoud. Vorm en inhoud zijn altijd in balans. Levity Peters over Het huis leeft in mij van Peter Swanborn

Papieren veulens van Hanneke van Eijken is een prima debuut. Sommige gedichten zijn teer en lief, uit andere spreekt melancholie. Maar er staan ook volwassen paarden tussen, die een stevige trap kunnen uitdelen.

Winterreis van Bas Geerts verdient het om zorgvuldig gelezen te worden. De syntaxis van de gedichten is bewust ongrijpbaar en verwarrend. Het is kinetische poëzie op papier. Alweer een verrassende bundel in de reeks 'Halverwege Chapbooks'.

Dietsche Warande & Belfort, kortweg DW B, is bezig aan jaargang 158, en daarvan verscheen onlangs het tweede nummer. Het is overvol.

Charlotte Mutsaers probeert in Dooier op drift in taal te vangen wat onuitsprekelijk is. Ze schrijft met het oog van een schilder, bezit de ironische toon van de essayist, steekt als was ze een cabaretier zo nu en dan de draak met wat we voor gewoon houden, stelt op haar manier groot en klein mensen- en dierenleed aan de kaak als een naturelle activist. Mutsaers heeft me met deze poëziebundel toenemend leesplezier gegeven, doordat ze nadrukkelijk het recht opeist voor bevreemdende droomgedachten in een absurde werkelijkheid.

De tekst op het achterplat van Ik heb geslacht, het debuut van Josse Kok, doet de bundel geenszins recht. De gedichten hebben gemeen dat ze een bepaalde intensiteit hebben. 'We hoeven Josse Kok niet toe te juichen, maar een applaus is op zijn plaats!', besluit Joop Leibbrand zijn recensie.

Het geluk van een jeugd is de zevende bundel van Jacobus Bos. 'Existentiële poëzie is dit. Prachtig geschreven en met overtuiging. Hier is een dichter aan het woord die meedogenloos teder onthult hoe hij de werkelijkheid ervaart. Die weet dat wat hij zou willen uitdrukken boven de woorden uit gaat. Dat hij met een been in de wereld van de geest staat, van de taal, van de beelden; en met het andere in de wereld van wat verloren is, in de onherroepelijke leegte.'

Lissabon en Berlijn waren de twee gaststeden van de derde editie van City2Cities 2013, de van 20 t/m 28 april gehouden internationale Literatuurdagen Utrecht. De festivalbloemlezing vertelt het verhaal van de twee steden, in proza net iets overtuigender dan in poëzie.