Recensies

Suzanne Binnemans beschrijft in Omwille van het bloed de relatie van een dochter met haar ‘door drank getormenteerde vader’. Het is de vraag of de dichteres erin geslaagd is om voldoende afstand te bewaren tot haar onderwerp.

De gedichten in Dichter bij de dagen van Antoinette Sisto gaan over ziekte en dood van een geliefde. Wat is poëzie een wreed medium voor zulke zaken. Ze dwong de dichteres om haar gevoelens en ervaringen in een vorm te gieten die ver af staat van de meedogenloze werkelijkheid, en om haar emoties zo levend mogelijk te verwoorden. Zo werd het bovenal een liefdesbundel.

Van Michael March verscheen dankzij de bemoeienis van Arnon Grunberg en Chrétien Breukers de tweetalige bundel Half Pint / Half Vol. Voor wie iets heel bijzonders wil lezen!

Levity Peters las de bundel Avond Malen van Tuvit Shlomi. Het menu is aantrekkelijk, de zes gangen beloven een smulpartij van lichte kost, maar hoewel veel gedichten soepel naar binnen glijden, moet hij toch constateren dat hij slecht verteerde ideetjes op een soms onverteerbare manier kreeg opgediend. Maar Tuvit is zeker niet talentloos, af en toe weet zij te betoveren door de klank.

Het laatmiddeleeuwse Gruuthusehandschrift staat centraal staat in de Brugse tentoonstelling ‘Liefde en Devotie’ over het culturele, sociale en religieuze klimaat in Brugge rond 1400. Ter gelegenheid hiervan stelde Herman Brinkman onder de titel Liefde, leven en devotie een bloemlezing samen van teksten uit het handschrift die vervolgens door dichteres Maria van Daalen in modern Nederlands werden vertaald. Een prachtige uitgave.

In Rijgen, de tweede bundel van Florence Tonk, staan weinig gedichten die uitnodigen tot meerdere keren lezen en een uitgebreider onderzoek. De toegankelijke taal biedt weinig diepgang, alles blijft zonder veel emotie aan de oppervlakte. Maar tegenover deze vage, te algemene gedichten staan andere waarin Tonk gelukkig wel met concrete beelden komt. Zo is er een mooi lichamelijk gedicht dat doet denken aan werk van L.F. Rosen.

Het maartnummer van Hollands Maandblad verdient het alleen al gelezen te worden om het gedicht 'Onstoffelijk overschot' van Leo Vroman. Het eindigt met de regel 'dat ik het was die er niet is', maar op 7 maart 2013, de dagtekening van het gedicht, bewees hij nog lang geen herinnering te zijn.

Met grote aanleg geschreven. Deze visueel getinte poëzie heeft duidelijk meerdere betekenislagen en is vaak knap geformuleerd. Aldus Ivan Sacharov over Uitzicht is een afstand die zich omkeert van Bernke Klein Zandvoort.

Hein Walter schrijft poëzie met mensen die dementeren. In Wijsheid vergeet je niet wordt met eenvoudige gedachten en woorden op een integere, zuivere manier echte, levende poëzie gemaakt.