Recensies

In Fred Papenhove's Zweep je beste been voor maakt de verwevenheid van dichter en kind de poëzie uitermate boeiend. Onbevangen eerlijkheid en ongrijpbaarheid gaan hand in hand met als extra een onopvallend maar superieur vakmanschap. Deze bundel, waarin geen zin verkeerd ligt, confronteert het verlangen om onbevangen jezelf te zijn met het leven in een wereld die van conventies aan elkaar hangt.

Uit de ruim tweehonderd gedichten van de verzamelbundel Handkussen van de tijd rijst het beeld op van een consistent dichterschap. Niet altijd even bevlogen, maar ambachtelijk sterk, vaardig en degelijk, steeds zintuiglijk en picturaal gericht. Job Degenaar toont zich vooral een goed observator. En scherp waarnemen leidt tot scherpe beelden.

In Het wilde kind van René Puthaar komen veel kinderen voor en hij laat ook die van hemzelf aan het woord. Toch is dit beslist geen kinderachtige bundel. Pas na goed lezen en herlezen dringt de betekenis van zijn gedichten door. Puthaar beschrijft de werking van de tijd en de scheiding van het zichtbare en onzichtbare. Het woord als troost, maar ook als veroorzaker van een scheiding tussen het benoembare en het onbenoembare. Want in de taal bestaat het onbenoembare niet. Of toch?

'Het venijnig gebroed' is een dichterscollectief van vijf dertigers. Met hun gezamenlijke bundel Opgezet spel presenteren zij zich als jonge honden: gretig, enthousiast en hier en daar wat onbesuisd. De groep straalt geestdrift uit, de bundel is fijn en vermakelijk te noemen, maar vernieuwend is hun werk niet.

In Landschap met reizigers heeft de van oorsprong Poolse dichteres E. Wicha-Wauben 45 beeldgedichten verzameld die samen een imaginaire tentoonstelling vormen van zeventiende-eeuwse Hollandse meesters. De bundel stelt het zonder reproducties, dus om de vermeende autonomie van de gedichten door te prikken zal de lezer zelf op zoek moeten gaan naar de afbeeldingen. Een bezwaar is dat allerminst.

Arie van der Ent vertaalde Brieven aan Rusland van de Russisch-Canadese schrijver Bachyt Kenzjejev, in 1950 geboren in Moskou, opgeleid als scheikundige en in 1982 geëmigreerd naar het Westen. Hij dicht zowel in het Russisch als in het Engels en was in 2011 te gast op het Poetry International Festival. De kern van de bundel wordt gevormd door twaalf zogenaamde Zendbrieven, gericht aan dichters uit de kennissenkring. Ze werden eind jaren tachtig van de vorige eeuw geschreven, maar Kenzjejev dagtekende 'Montreal, 1889' en dat verschil van honderd jaar geeft hem de vrijheid twee tijdvakken ineen te laten vloeien, de late negentiende eeuw, en de tijd van de Val van de Muur, van perestrojka en glasnost, gezien vanuit Russisch en Westers

Altijd al benieuwd geweest hoe Nederlandse poëzie er uitziet in het Amhaars, Armeens, Tamil, Guarani, Tamazight, Farsi etc.? Een haven voor alle woorden bevat vertalingen in 31 talen van gedichten van Jana Beranová. Daarnaast zijn er vertalingen door Beranová zelf van gedichten van deelnemers aan het gerenommeerde Rotterdamse Poetry International Festival. Het boek is een eerbewijs aan een dichteres die cultureel altijd veel voor haar stad betekend heeft.

Nafiss Nia geeft in De momenten wachten ons voorbij een overstelpende hoeveelheid waarnemingen, ervaringen, gedachten en denkbeelden op de ogenschijnlijk willekeurige manier waarmee ze doorgaans worden verwerkt. Zij zet die met virtuoze vanzelfsprekendheid buitengewoon helder neer, in een prachtige, nergens geforceerde ritmische ordening, waarin geen woord teveel is. Een bundel om te koesteren, concludeert Levity Peters.

Nee, een meesterwerk is John Schoorls Bukshag niet, concludeert Roel Weerheijm. Het is een fijne bundel observaties en mooie vondsten achter alledaagse dingen, met enkele sterke taalvondsten.