Recensies

Marc Bruynseraede bespreekt ‘Meeuwenpraat’ van Lut De Block: ‘De gedichten zijn eenvoudig, gemakkelijk leesbaar, met hier en daar een dubbel bodempje of metaforisch versierinkje, maar sober. Ze klinken zo gewoon dat je je afvraagt of het hier soms geen doordeweekse dienstmededeling betreft. Maar het zijn in feite pretentieloze kanttekeningen, tekens van verlangen, van gemis, die je alleen maar met peinzende stilte kan beantwoorden.’

''De bundel 'De 44 beste gedichten van de Herman de Coninckprijs 2023' geeft een mooie dwarsdoorsnede van de hedendaagse poëzie en is een ideale manier om kennis te maken met veel dichters die nu actief zijn'', aldus recensent Maurice Broere. Naast bekende dichters komen er ook veel onbekende poëten langs die, zeker gezien de lage prijs, 'een heerlijk meergangendiner' vormen.

Vandaag een duik in het verleden met een zeer vermakelijk artikel over het enfant terrible van de literatuur, dichter en schrijver A. Marja. Volgens Marc Bruynseraede stond Marja bekend als practical joker en haalde hij voor en direct na de Tweede Wereldoorlog grappen en grollen uit. Maar hij was ‘een pain in the ass voor literatoren of andere stervelingen die het pad van Marja kruisten en waarmee enige onenigheid tot stand gekomen was. Hij haalde er rigoureuze grappen mee uit, die hem niet altijd in dank werden afgenomen.’

In ‘Kleine wereld’ van Mattijs Deraedt vindt Æde de Jong zintuigelijke poëzie met oog voor detail: ‘De wereld van Deraedt is niet zo klein als de titel van de bundel doet vermoeden. Hij ziet in alle kleine dingen het grote geheel weerspiegeld. De gedichten behandelen grote thema’s, maar missen soms de diepte om ontroering, vervoering of voor mijn part walging teweeg te brengen.'

In zijn laatste recensie voor Meander bespreekt Johan Reijmerink ‘Balts’, de nieuwste bundel van Luuk Gruwez: ‘Het in beeld brengen van wat we ons bewust zijn en niet bewust kunnen zijn, en bewust zouden willen ervaren van onszelf en/of de ander, weet Gruwez in tal van observaties van personen en situaties, al dan niet op zijn familiekring betrekking hebbend, aan ons voor te leggen.’ Daarnaast weet Gruwez ‘altijd weer het verhevene opzienbarend te verbinden met het aardse, het seksuele.’

Yolandi de Beer is onder de indruk van ‘Plundering’, de nieuwste bundel van Antjie Krog. Volgens haar kun je het beste de bundel in één ruk uit te lezen: ‘Korte pauzes om bij te komen, of om te ademen zijn wel toegestaan, en soms ook even nodig. Precies wanneer je denkt dat Antjie Krog zichzelf onmogelijk kan overtreffen, doet zij het toch. Antjie Krog ís en blíjft een revolutionair en een vorst. Deze bundel is kwetsbaar, sober, actueel en onmisbaar.’

Kamiel Choi bespreekt ‘De wereldvrede’ van Lucas Hüsgen: ‘Deze bundel is de meest idiosyncratische bundel die ik in lange tijd las. Het is bijna onmogelijk om te zeggen waar de bundel over gaat. Misschien is deze bundel eigenlijk te lezen als axiomatische of asemische poëzie – als taal die we áls taal op ons moeten laten inwerken.’

Herbert Mouwen recenseert de nieuwe bundel van Fleur Bourgonje, ‘Het geheugen van een huis’. Hij vindt stilistisch mooie gedichten met vaak een verrassende gelaagdheid en verbinding met de actualiteit. ‘De bundel bevat (…) ook opvattingen over het schrijven van poëzie en de gedichten geven een inkijk in het persoonlijke dichterschap van Fleur Bourgogne. ‘Het geheugen van een huis is een zeer prijzenswaardige dichtbundel’, aldus Mouwen.

Hettie Marzak komt tot de teleurstellende ontdekking dat ‘Canon van de Nederlandse poëzie’, geen nieuw boek is van Paul Claes, maar slechts een sobere herdruk is van de luxe uitvoering: ‘De lyriek van de Lage Landen’ uit 2008. Wel zijn er twintig gedichten toegevoegd. Hettie Marzak concludeert dat het ‘een pauperuitgave van een prinsenboek geworden is’.